سلام. خدا قوت.
ديروز با سئوالي مواجه شدم. در جايي شنيدم كه يك روحاني فرموده است كه شخصي كه بد مي‌كند و شخصي كه زنا مي‌كند اگربچه‌اي متولد شود آن بچه تا به آخر راه را درست نخواهد رفت و به اصطلاح ما در راه دين و اسلام نخواهد بود زيرا كه توان اين كار را ندارد چون از ابتداي خلقتش خراب بوده است.از همان جا اين سئوال مطرح شد. اولاً چرا گاهي ما كاري خودمان نكرديم اما به خاطر كارهاي والدين عقوبت در اين دنيا مي‌شويم. دوماً يك فرد كه پدر و مادرش او را از راه حرام متولد كرده‌اند چه گناهي دارد كه بايد در راه مستقيم نباشدوبعد هم از مغضوبين باشد در حالي كه اگر هم او از راه درست تولد يافته بود مي‌توانسته عاقبت به خير هم شود.
من مي‌توانم خودم را با دلايل دلي و قلبي و اين كه اسلام اين طور گفته راضي كنم اما اگر كسي از من اين سئوال را پرسيد چه بايد بگويم؟ من قبلاً(دو سال پيش) به لطف خداوند توانستم دو نفر يهودي را به دين اسلام راهنمايي كنم و الحمدلله آنها الان مسلمان هستند حتي شيعه هم شده‌اند. اگر كسي اين سئوال را از من پرسيد چه بگويم. با تشكر از شما ملتمسانه خواهشمند پاسخ شما هستم.
با سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با این مرکز.
در باره فرزندانی که از حرام به دنیا آمده‌اند، باید گفت: بر اساس آموزه‌های دینی آن فرزند گناه و جرمی متوجه‌اش نیست، زیرا هیچ تقصیری ندارد . عمل خلاف پدر و مادرش مسؤلیتی را متوجه او نمی‌کند. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «ولا تزر وازره وزر اُخری؛(1) گناه هیچ کسی به گردن دیگری نیست».
در روایتی نیز آمده: «لیس علی ولد الزنا وزر أبویه شیء؛(2) به فرزند زنا چیزی از گناه پدر و مادرش نیست».
حرام زاده ، به خاطر عمل حرام و گناه آلودی که پدر و مادر انجام داده اند ، گناهکار نیست . همان گونه که در آیات قرآن آمده ، کسی گناه دیگری را بر دوش نمی کشد. حرام‌زاده هم می‌تواند با داشتن اعتقاد درست و انجام اعمال و دستورهای دینی به بهشت برود، همان گونه که در فرمایش امام صادق(ع) آمده است:
"زنازاده اگر اعمال خوب انجام بدهد، به او پاداش داده می‌شود . اگر کار بد از وی سر زند، مجازات می‌گردد"،(3) یعنی زنازاده مانند سایر مردم است .
او نیز مانند دیگران مکلف به وظایف شرعی و عقلی است . می تواند به پاکی و تقوا روی آورد، همان طور که می تواند به فساد و گناه کشیده شود. چه بسا افراد حلال زاده ای هستند که از شمر بدترند . چه افراد زنا زاده ای که خود را از گناه و آلودگی نگاه داشته و اهل بهشت شده اند .
بنابر این از نظر تکلیفی و شرعی مسؤلیت گناه پدر و مادر فرزند حرام، متوجه او نیست، ولی طبق روایات تولد از زنا پیآمدهای وضعی دارد،از همین روست که نوعا آن گونه افراد به راه درست نمی روند، چون افرادی که ولد زنا بوده اند، بیش تر میل شان به بدی ها باشد، همان طور که برخی از حلال زاده ها ممکن است طینت شان شرور باشد، امّا پلیدی باطنی علّت برای فاسد شدن نیست، بلکه زمینه آلودگی در آنان بیش تر است. در عین حال می توانند خود را از آلودگی حفظ کنند، گرچه شاید بر ای شان سخت باشد و محتاج به ریاضت و مجاهدت بیش تر با هواهای نفسانی داشته باشند.
این گونه افراد اگر با سختی و مجاهدت جلوی شرارت باطنی خود را بگیرند، ثواب بیش تری دارند .
اگر فرض کنیم کسی که دارای طینت پاک و خوبی است، یعنی 70% مایل به خوبی ها است، در نتیجه راحت تر به خوبی ها روی می آورد و فرد دیگری که باطن او خبیث باشد،% میل به بدی ها داشته باشد، در نتیجه اگر بخواهد خوبی ها را انجام دهد، با سختی بیش تری همراه است، ثواب او بیش تر از آدم اوّلی است، چون "افضل الاعمال أحمزها؛ برترین اعمال، مشکل ترین آن ها است".
در برخی روایات، اشخاصی که دچار قساوت و خبث باطنی شدید بوده و دست به جنایات عظیمی زده اند، زنازاده معرفی شده اند، ولی شرارت باطنی، علت انحراف آنان نیست، بلکه در حدّ مقتضی است .
پی‌نوشت‌‌ها:
1. فاطر (35) آیه 18.
2. میزان الحکمه، ج 5، ص 244.نشر دار الحدیث قم 1407 ق.
3.همان.
