پاسخ ارائه شده به سؤالِ یک پرسشگر با مشخصات خاص است. در صورتی که سؤال یا ابهامی برای شما ایجاد شده از طریق درگاه های پاسخگویی پیگیری فرمائید.

بسم الله الرحمن الرحیم من یک پسر مجرد 29 ساله هستم . مدتی یکسال پیش دختر عمویم که حدود چند سال بود با شوهرش اختلاف داشته به شهر ما آمد وبا پدر و مادر و فرزندانش زندگی میکرد.شوهر معتاد او طی این یکی دو سال بهش سر نزده و خرجی نمی داد تا اینکه دختر عمویم تقاضای طلاق کرده و حتی در این مدت او را چندین بار کتک زده و سوزانده بود.در گیر و دار دادگاه طلاق دختر عمویم و من با هم تماس داشتیم و من مشکلات او را می شنیدم و کمکش می کردم تا اینکه یک شب وسوسه شدم و با او نزدیکی کردم البته خودش راضی بود و من هیچ تقصیری نداشتم و به گفته خودش حدود 21 ماه بود که شوهرش نزدیک او نشده بود و او هم تقصیری نداشت تا باب اینکار باز شد و من چند بار دیگر با او نزدیکی داشتم.از این عمل خودم پشیمان شده بودم به شدت و واقعا خریت کردم تا با شما تماس گرفته و مطلب را به شما گفتم شما گفتید دچار زنای محصنه شدم که بدترین نوع زناست و رفتم پابوس امام رضا و توبه کردم اگر مورد قبول خدا باشد حال سوالم اینجاست که دختر عمویم طلاق گرفت و باز هم به کمک من نیاز دارد حال با این وجود من میتوانم او را به عقد موقت خویش یا صیغه درآورم یا خیر.لطفا با این شرح حال جواب مرا بدهید با تشکر و خدا نگهدار

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
1و2- درمسئله زنا با زن شوهر فتاواي مراجع تقليد مختلف است . به نظر آيت الله شبيري زنجاني وآيت الله مکارم شيرازي و آيت الله صانعي و آيت الله تبريزي و آيت الله فاضل اگر کسي با زن شوهر دار زنا کند، براي هميشه با هم حرام نمي شوند، بلکه بعد از طلاق يا فوت شوهر وتمام شدن عده مي توانند با هم ازدواج کنند؛ هرچند بهتر است با هم ازدواج نکنند.اما . به نظر بقيه مراجع زنا با زن شوهردار حرام ابدي مي شود . ازدواج شان بعد از زنا کردن باطل است و نمي توانند باهم ازدواج نمايد.(1)
مي توانيد براساس فتواي آيت الله مکارم يا آيت الله زنجاني با وي ازدواج موقت نمائيد .
پي نوشت :
1 . آيه الله شبيري زنجاني ،توضيح المسائل. ج2 ،مسئله2407؛
آيت الله مکارم،استفتاءات ، ج3، سؤال 641؛
آيه الله صانعي ،توصيح المسائل ،مسئله 2433؛
آيه الله تبريزي، توضيح المسائل ،مسئله 2407 و2412؛
آيه الله فاضل ،توضيح المسائل ،مسئله2522.
توضيح المسائل مراجع، ج2، مسأله 2390 و2391.