ضمير "هو" وقتي در باره خداوند به كار مي رود، بار معنايي خاصي پيدا مي كند

از اسم هاي خداوند در دعاها اسم "ضارّ" است كه با اسم "نافع" با هم مي آيند

«سميع» اشاره به علم خداوند به مسموعات يعني سخنان و گفتارها است و «بصير» اشاره به علم او به مبصرات يعني صحنه ها، اشخاص و اعمال است.

اين توهم و تصوري غلط است و هيچ مدركي براي آن وجود ندارد

براي پي بردن به تفاوت معنايي واژه ها بايد به كتب لغت مراجعه شود، قاموس قرآن دو واژه مورد سوال شما را چنين معنا كرده است:

وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعي‏ قالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ؛ (1 )