اگر پیامبران انسان های عادی هستند چرا در زندگی آن ها تحولات بزرگ ایجاد شده است ولی در زندگی ما این تحولات ایجاد نمی شودو....
سؤال : اگر پیامبران انسان های عادی هستند چرا در زندگی آن ها تحولات بزرگ ایجاد شده است ولی در زندگی ما این تحولات ایجاد نمی شودواگر انسان های غیر عادی هستند پس عدل خدا چه می شود؟
پاسخ:
خدا براى رسانیدن پیام خویش، پیامبرانى را از بین مردم برگزیده است و در هر زمان این شخص برگزیده داراى بالاترین فضائل اخلاقى است و بین مردم زمان خویش عالمترین و با کمالترین و شایستهترین انسان براى رساندن پیام الهى و به دست گرفتن این مسئولیت بزرگ مىباشد.
وى بین مردم به تقوا و علم معروف مىباشد و شایستگى لازم را براى دریافت وحى و به دوش گرفتن بار مسئولیت الهى دارد.
طبق نص صریح قرآن بین پیامبر و مردم هیچ تفاوتى از جهت انسان بودن نیست «قل انما أنا بشر مثلکم؛ اى پیامبر ما، به مردم بگو: من انسانى همانند شما هستم». (1) پس پیامبر، هیچ تفاوتى با انسانهاى دیگر ندارد، مثلاً پیامبر گرامى اسلام (ص) بسان سایر انسانها داراى زندگى عادى و طبیعى بود که در عین زندگى عادى، با مجاهدت و کوشش فراوان، بندگى خود را به اثبات رساند.
وقتى با چله نشینى در غار حرا و عبادت خدا و محمد امین شدن بین مردم و ترک گناه، شایستگى خود را ثابت کرد و از هر جهت آماده دریافت وحى و پیام خداوند شد در چهل سالگى به پیامبرى مبعوث شد.
قبل از آن با الهام الهى و ارتباط قلبى با خدا، عمر مىگذراند. مقاماتى که پیامبر بدانها رسید، اکتسابى بود، نه این که مجبور باشد گناه نکند، بلکه با کمال اختیار، در مسیر الهى گام مىنهاد، و از دیگر سو، طبق آیه قرآن «الله یعلم حیث یجعل رسالته» خداوند این مقام را در جایى قرار مىدهد که شایستگى لازم فراهم آمده باشد حال در زمان ما دیگر پیامبرى مبعوث نمىشود، چرا که دین پیامبر خاتم ادیان است. راه وحى تشریعى بسته شده اما راه دل و ضمیر خداشناسى باز است و اگر انسان بتواند با خودسازى، هرگونه گناه و پلیدى را از خود دور نماید، بدان جا مىرسد که مىتواند کارى پیامبر گونه انجام دهد و به مقامى عظیم برسد. براى هر انسانى امکان آن است که به مقام عصمت نایل گردد و عقلاً هیچ محذورى ندارد و عصمت چیزى نیست که به کسى تفویض شده باشد، بلکه هر کسى مىتواند شایستگى رسیدن به این مقام را در سایه علم و عمل داشته باشد و به آن دست یابد.
اگر شمایا هر فرد دیگری هم شرایط لازم را داشتید و پیامبر مىشدید، باز جاى این سؤال براى دیگران بود که چرا شما یا دیگری پیامبر شدید؟ جواب باز همان است که گفتیم. از دیگر سو، میزان مسئوولیت با مقام، ارتباط مستقیم دارد و هر چه مقام بالا رود، مسئولیت سنگین تر مىشود و تلاش و مجاهدت بسیار مىطلبد. این گونه نیست که این مقام را به کسى بدهند و او دیگر خیالش راحت و آسوده باشد، بلکه هر چه مقام بالاتر رود، مسئولیتها بیش تر، تکالیف سنگین تر، وسوسههاى شیطانى بیشتر و تلاش و سختى و مصیبت و امتحان افزایش مىیابد، بلکه تنها با گذراندن سختىها و تلاشها و امتحانها مىتواند به آن مقام دست یابد، مانند داستان حضرت ابراهیم (ع) و ذبح فرزند .
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پاورقی :
1) کهف (18) آیه 110.
