ام المؤمنین ام سلمه

ام سلمه هند، دختر ابوامیه مخزومی (28 هـ ق ـ 62 هـ) مادرش عاتکه بنت عامر مخزومی است.
ام سلمه ابتدا همسر ابو سلمه عبدالله بن عبدالاسد مخزومی پسر عمه و برادر رضاعی رسول خدا (ص) بود. این زن و مرد هر دو دعوت پیامبر (ص) را اجابت نمودند و مسلمان شدند و برای فرار از آزار مشرکان قریش به حبشه هجرت کردند.
برخی از مورخان نوشته اند که وی دوبار به حبشه هجرت نمود. در حبشه فرزندانی به دنیا آورد. سپس به همراه همسرش به مکه بازگشت. در آن جا متوجه شدند که پیامبر (ص) و دیگر مسلمانان به مدینه هجرت نمودند. ابوسلمه زن و فرزندش را بر شتری سوار کرد و با هم رهسپار مدینه شدند. اما مشرکان مانع از حرکت ام سلمه شدند. ابوسلمه تنها به مدینه رفت و فرزندش را بستگان مشرک ابوسلمه پیش خود بردند. ام سلمه نیز نزد بستگان خود ماند. ام سلمه به دره «ابطح» مکه می رفت و در آن جا تا شامگاه گریه می کرد.
هفت روز از این جریان گذشت؛ سرانجام یکی از عموزادگانش بر آنان اعتراض کرد و فرزندش را به پس دادند و وی سوار بر شتر به همراه فرزندش «سلمه» به مدینه هجرت نمود و به شوهرش ملحق شد.
ابوسلمه در جنگ احد زخمی شد و سپس به شهادت رسید. پس از وفات ابوسلمه، و بعد از گذشت عدة وفات ام سلمه در شوال سال چهارم هجری به عقد پیامبر(ص) درآمد. پیامبر(ص) صداق وی را لحاف و قدحی چوبین و خوانچه ای بزرگ و دیگی قرار داد.
ام سلمه پس از خدیجه، از بهترین زنان رسول خدا(ص) است و از جهت عقل و خُلق سرآمد آنان بود.
ام سلمه عمری طولانی داشت و تا پس از شهادت امام حسین(ع) زنده بود. وی پس از درگذشت همة زنان پیامبر چشم از دنیا فروبست و ابوهریره بر وی نماز خواند و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. (23)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
23. طبقات ابن سعد، ج 8، ص 115؛ اسدالغابه، ج 5، ص 465؛ الاعلام زرکلی، ج 3، ص 66.