مگر منظور از دین برنامه زندگی نیست؟ من بعنوان یک مسلمان جز نماز، روزه، زکات، خمس و حج برنامه ی دیگری ندارم؟!

همان گونه که گفته‌اید دین برنامة زندگی است و این برنامه در سه محور است:
1ـ باورها و بینش‌ها: اولین چیزی که زندگی انسان را جهت و معنا می‌دهد یا بی جهت و بی معنا می‌گرداند،‌ باورها و بینش‌های او نسبت به جهان است. اگر کسی برای جهان خدایی نشناسد یا خدایی که می‌شناسد، ‌همیشه حاضر و ناظر و قادر و شنوا و بینا و... نباشد یا خدایان متعدد برای جهان بشناسد یا به آخرت باور نداشته باشد و زندگی را به جهان مادی خلاصه کند و...، چنین کسی جهت و معنای ارزشمندی برای زندگی نمی‌یابد و به پوچی و سردرگمی و خودکشی می¬رسد.، اما اگر برای جهان، خدای یگانه، قادر سمیع، علیم و رحیم بشناسد و به معاد باور داشته باشد و... برای زندگی‌اش هدف عالی خواهد داشت و برنامه و انگیزه و شور و...
به این جهت اولین مهمی که دین بدان همت گمارده، تصحیح بینش‌ها و باورهاست. کتب اعتقادات، بینش‌های دینی در زمینه‌های مختلف را تبیین می‌کند.
2ـ دومین وظیفة مهم دین، آراسته گرداندن انسان‌ها به اخلاق پاک و متعالی است. انسان یک سری روحیات و خلقیات پایدار دارد که بعضی مثل صبر، تحمّل، عفو، جود، خوردن خشم، خدمتگذاری و... ارزشمند و متعالی هستند اما بعضی مثل بُخل، جزع، ستمگری، اسراف و... خبث و ناپاک هستند و انسان‌ها از آن متنفّر می‌باشند. دومین همت دین آراسته ساختن انسان‌ها به اخلاق پاک و پیراسته ساختن آنها از اخلاق خبیث است. کتب اخلاق نیز در این زمینه می‌باشند.
3ـ ‌احکام و دستور عمل‌ها مثل نماز، روزه، حج، خمس،‌ زکات، امر به معروف، نهی از منکر، دوست داشتن و دشمن داشتن برای خدا که مربوط به اعمال و رفتار است و کتب فقهی و رساله‌ها در این زمینه می‌باشد.
از این سه، اهمیت عقاید و باورها بیش از همه و اهمیت اعمال در مرتبة سوم است. لازم است ابتدا باورهای پاک و عمیق را در خود استوار سازید و اخلاق متعالی را شکوفا کنید و در ضمن به برنامه‌های عملی همت گمارید. کتاب شریف چهل حدیث امام در سه زمینة فوق ارزشمند و سازنده می‌باشد.