آیا تعظیم انسان های پاک و به خدا رسیده اشکال دارد و منافات با تعظیم در مقابل پروردگار دارد؟

پاسخ:
خیر؛ زیرا این بزرگان در مقابل خداوند متعال، از خود هیچ‏گونه استقلالى ندارند و همه عظمت خود را از این گرفته‏اند كه بندگان شایسته‏اى براى خدا هستند و در رضاى الهى محو شده‏اند. پس چنین انسان‏هاى بزرگى به خاطر رابطه‏اى كه با خدا دارند ، سزاوار احترام‏اند و احترام به ایشان ، ارزش نهادن به آثار و نشانه های الهی و از برترین عبادت‏هاى الهى است. همان گونه که بوسیدن سنگ حجرالاسود و دست کشیدن بر روی آن ، عبادت آن سنگ یا خانه خدا نیست ، بلکه به جهت انتساب آن به خداوند و اطاعت از دستور الهی مورد احترام است.
حتی در مرتبه بالاتر از این می بینیم که خداوند به فرشتگان خود که موجودات پاک و مقدس اند و جز خدا را عبادت و اطاعت نمی کنند ، فرمان سجده (که بالاتر از رکوع و خم شدن است) به آدم می دهد، حال اگر تعظیم به امامان به خاطر مقام بندگی شان به خداوند ، با عبادت خدا منافات داشته باشد ، آیا سجده بر آدم منافات با مقام بندگی ندارد؟
آری همان گونه که سجده بر آدم اطاعت از فرمان خدا است ، تعظیم بزرگان دین و شعائر دین ،اطاعت از دستور الهی است و اشکالی ندارد ، اما افراد باید بدانند که امامان از خود هیچ استقلالی ندارند و به خاطر مقام بندگی شان آنان را مورد احترام قرار داده و تعظیم می کنیم.