آیا تنها راه رسیدن به خدا از طریق ائمه است؟
تنها راه رسیدن به خداوند از طریق ائمه(ع) نیست. اساساً هر راه مستقیمی که براساس حق باشد، میتواند هدایتگر انسان به سوی حق باشد، مثلاً ندای فطرت که سرشت آدمی بر آن نهاده شده و یکی از راههای اساسی خداشناسی و سیر الی الله است همه راههای رسیدن به خداوند از لحاظ خصوصیات و کیفیت یکسان نبوده و هر کدام ویژگی هایی دارند. برخی راهها حکم میانبُر را داشته و دارای وضوح بیشتری است. توضیح این که :
صرف نظر از آیات و روایات فراوانی که بر مقام و منزلت ائمه(ع) دلالت میکند، با رویکرد عقلی میتوان گفت:
ائمه(ع) انسانهای کاملی هستند که در مسیر اطاعت و بندگی خدا، عمر شریف خود را سپری نموده و به بالاترین مراتب کمال رسیدهاند. اینان با در اختیار گرفتن لجام نفس اماره و طرد شیطان، بالاترین مراتب کمال را در نوردیده و به اختیار خویش به مقام عصمت رسیده و صاحب ولایت مطلقه از جانب خداوند شدهاند.
حال ما انسانها باید مشکلات راه و موانع عظیمی را که بر سر راه کمال خویش داریم، با نعمت ولایت هموار نموده و با استفاده از این نعمت بزرگ الهی، زاد و توشه لازم جهت پیشرفت را به دست آوریم.
آنان در عین این که مخلوق خدا و خاشع و خاضع در برابر اویند، به لحاظ منزلت بالایی که در مقام عبودیت و در مقام فنا و توحید حق دارند، نیز به خاطر جایگاهشان نزد حق، ابواب الهی و مسیر به سوی حق میباشند و از طریق این بزرگان باید، روی به سوی خدا نمود. اگر برای پیمودن مسیری بر سر دو راهی قرار گیرید که یکی پرخار و خطر و مسیری نامطمئن است و معلوم نیست شما را به مقصد برساند اما راه دیگر هموار و مطمئن و دارای اطمینان کافی است، کدام راه را انتخاب میکنید؟ یقیناً راه دوم و مسیری مطمئن به سوی کمال است.
حال ائمه اطهار(ع) راهی یقینی و اطمینان بخش به سوی حق میباشند که خداوند برای هدایت بشر قرار داده است؛ در مقابل فرقهها و اندیشههای باطلی که یا هیچ بویی از حق و حقیقت نبردهاند و یا بهرهای اندک بردهاند که برای هدایت انسان کافی نیست.
امامان معصوم(ع) مظهر تجلی صفات الهی هستند، یعنی صفات خداوند مانند علم، قدرت، عدالت و... در مرتبه نازلتر در وجود انسان کامل تجلی یافته است، در نتیجه انسان با شناخت عمیق از ائمه(ع) میتواند به عظمت الهی و بزرگی صفات خداوند که امامان نشانههای اویند، واصل شود.
