پرسش 60 . با کسانى که توبه کرده‏اند، رفتار ما چگونه باید باشد؟

قرآن مجید از پیامبر9 خواسته است با افراد گناهکار که از عمل خود پشیمان شده‏اند، برخوردى کریمانه و بزرگوارانه داشته باشد: « وَاًّذا جأَک َالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِآیاتِنا َقُلْ سلامٌ عَلَیْکُمْ کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلىَ نَفْسِهِ الرَّحْمَِْ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْکُمْ سُؤاً بِجِهالٍَْ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَانَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ؛ هرگاه آنانى که به آیات ما مى‏گروند، نزد تو آیند، بگو سلام بر شما باد، خدایتان بر خود رحمت و مهربانى را لازم کرده است. هر یک از شما کار زشتى از روى نادانى انجام دهد، سپس توبه کند و به اصلاح خود بپردازد، خداوند او را مى‏بخشد، چرا که او بخشنده و مهربان است».234 علاوه بر قرآن، روایات زیادى از معصومان: نوع برخورد ما را مشخص کرده‏است. امیرالمؤمنین علیه السلام مى‏فرماید: « سزاوار است کسانى که از عیوبى پاک‏اند و از آلودگى به گناه سالم‏اند، به گناهکاران ترحم کنند و خدا را سپاس گویند. سپاس، آنان را از پرداختن به عیب جویى دیگران مانع مى‏شود. چگونه عیبجو، عیب برادر خویش را مى‏گیرد و او را به بلایى که گرفتار شده‏است، رزنش مى‏کند؟! مگر به یاد ستر و پوششى که خداوند برگناهان او افکنده، نیفتاده‏است و توجه ندارد که خداوند بر گناهى بزرگتر که بر دیگران عیب مى‏گیرد، براى او پوشش افکنده است؟ چگونه دیگرى را بر گناهى مذمت مى‏کند که خود همانند آن را مرتکب شده‏است؟ اگر به آن گناه آلوده‏نشده، شاید معصیت دیگرى کرده که از آن بزرگ‏تر است» .235 وقتى با گناهکارى که توبه نکرده، نگاه مثبت باید داشت، به طریق اولى با گناهکارى که توبه کرده، باید برخوردى بزرگوارانه داشت. فرد تائب مورد علاقه و محبت خداوند است، به طورى که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: « نزد خدا محبوب‏تر و گرامى‏تر از زن و مرد توبه‏کار نیست».236 وظیفه افراد جامعه با محبوب خدا شخص است. آنان باید با آغوش باز و پر مهر خود، به پیشواز توبه کار بروند. رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مى‏فرماید: « برامت من لازم است حقوق چهارگانه را مراعات کنند: توبه کار را دوست بدارند؛ به ناتوان رحم نمایند؛ نیکوکار را کمک کنند و براى گناهکار طلب آمرزش نمایند» .237