به من بگویید عیب کار کجا است که امامان حاجات مرا روا نمى کنند؟

‏هیچ عیبى نیست و فقط توقعات و انتظارات غیر معمولى دارید. خداوند متعال که براى ماامامان و رهبران دینى قرار داده , هدفش هدایت و راهنمایى بوده است , نه این که حاجات ما روا شود. این برداشت اشتباه است که امامان را براى برآوردن حاجات بخواهیم , بلکه امام به معناى پیشوا و رهبر و فرمانده است که باید از دستورهاى او اطاعت کنیم . (یا ایّها الذین آمنوا أطیعواللّه و أطیعواالرسول و أُولى الاءمر منکم ). به این مقدار که بعضى مردم در زمان ما از امامان حات مى طلبند, در زمان زندگى شان , کسى از آنان این قدرحاجت نمى خواست . الآن هم که به زیارتشان مى رویم , مانند این است که در زمان زنده بودنشان به دیدن آنان برویم . قبور آنان خانه هایى است که از آن جا ذکر خدا به آسمان ها مى رود و اعمال و دعا در کنار قبر آنان قبول مى شود فى بیوت اذن اللّه ان ترفع و یذکر فیها اسمه به زیارت آنان رفتن اظهار مودّت و دوستى از واجباتى است که هر مسلمان باید انجام دهد.
حال حاجات خودمان را از خدا مى خواهیم ; اگر امامان براى ما دعا کردند که حاجتمان روا شود,خوشا به سعادت ما و اگر صلاح نبود مستحاب بشود, باز خوشا به سعادت ما; زیرا توفیق عمل خیر داشته ایم .استجابت دعا همیشه به معناى برآورده کردن آن نیست , بلکه توفیق این عمل , موجب تقرّب و نزدیکى به خدامى شود.
برای روشن شدن علت تاخیر در اجابت دعا لازم است به دقت در چند نکته تأمل کنید:
1ـ وقتی خداوند بندة مؤمنی را دوست داشته باشد، اجابت دعای او را به تأخیر می اندازد. در حدیث است خداوند اجابت دعای بندة مؤمن را از آن جهت به تأخیر می اندازد که صدای او را دوست دارد و می خواهد بنده اش بیشتر به درگاهش اصرار کند، تا لطف و کرامت بیشتری را متوجه او سازد.(1)
نالــه مؤمن همـی داریـم دوســت گو تضرّع کن که این اعز از اوست
چون تأخیر، سبب تکرار دعا می شود، در نتیجه باعث تقویت نیروی روحی و ایمان دعا کننده می گردد. اما فاسق را چون دوست ندارد، فوراً دعایش را اجابت می کند.
امام صادق(ع) می فرماید: «بنده ای که دوست خدا است، وقتی حادثه ای برایش رخ می دهد و به درگاه خداوند دعا می کند، خداوند به فرشته ای که موکّل بر اجابت دعای او است می فرماید: حاجت بنده ام را برآور، ولی در تحقق آن شتاب مکن که میل دارم صدای او را بشنوم اما فاسقان منحرف وقتی دعا می کنند، خداوند بر فرشتة موکّل او دستور می دهد: حاجتش را زود برآورید که خوش ندارم صدای او را بشنوم!»(2)
2ـ گاهی دعا به اجابت می رسد، اما مقدمات تحقق آن فراهم نیست و یا مصالحی اقتضا می کند انجام آن به تأخیر بیفتد. حضرت موسی(ع) می گوید: «پروردگار، تو به فرعون و طرفدارانش زیورها و مال فراوان داده ای. او مردم را از راه تو گمراه می کند.
خدایا! اموال شان را نابود ساز و آنان را به عذاب دردناک گرفتار نما! خداوند در پاسخ فرمود: موسی دعایت را اجابت نمودم. اما در روایت آمده است که میان دعای حضرت موسی(ع) تا غرق شدن فرعون، چهل سال طول کشید!».(3)
حضرت ابراهیم(ع) فرزند نداشت. ده ها سال دعا و تضرّع نمود تا این که در 99 سالگی در حالی که پیر شده و موهای او سفید گشته بود، خدا حضرت اسماعیل را به او داد.(4)
حضرت سلیمان پیامبر که حدود هزار سال عمر کرد، صدها سال دعا کرد تا خداوند به او فرزندی دهد و نسل او تداوم یابد، ولی سرانجام بدون داشتن فرزند از دنیا رفت. آیا می توان گفت خداوند پیامبرانش را دوست نداشت و آن ها پیش خدا ارزش نداشتند وگرنه حاجت پیامبرش سلیمان را اجابت می کرد؟!
3ـ واقعیت این است که از باطن هستی و مصالح حقیقی خود و جهان بی خبریم. به همین دلیل گاهی می پنداریم خیر و مصلحت ما در تحقق و برآورده شدن حاجتی یا دفع و رفع مشکل و مانعی است. وقتی می بینیم خواستة ما بر آورده نمی شود، رنجیده خاطر می شویم!
در حالی که اگر حجاب روی «حقیقت باطنی» کنار رود و آینده و نتیجة برخی خواسته ها برای ما حاضر و روشن گردد، از تقاضا و درخواست خود منصرف می شویم و خدا را شکر می کنیم که خواسته و حاجت جاهلانة ما را برآورده نکرده است.
به بیان دیگر: خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و خیر و خوشبختی مؤمنان را می خواهد، از این رو اگر دعای آنان به علت عدم اطلاع از باطن هستی، به ضررش باشد، اجابت نمی کند.
4ـ توجه داشته باشیم که اگر دعایی موجب ضرر دیگران به خصوص نزدیکان و صاحبان حق باشد، مستجاب نمی گردد، و گاهی علیه خودش تبدیل می شود.
تذکر چند نکته:
1ـ دنیا عرصة امتحان و محل ظهور و بروز استعدادهای درونی و افکار و عقاید قلبی است. یکی از راه های امتحان، قرار گرفتن در میدان شداید و سختی ها و تأخیر افتادن اجابت دعاها است. از خدا بخواهیم که ما را در همة آزمون هایش موفق و ثابت قدم نگه دارد.
2ـ حُسن ظن و اعتماد به خدا کلید بسیار از درهای قفل شدة زندگی و خوشبختی ها است. خداوند حُسن ظن و اعتماد داشته باشید. او نسبت به بندگانش بسیار مهربان است. خیر و سعادت را گاهی در قالب سختی ها و مشکلات ظاهر می سازد و گاهی در لباس آسایش و نعمت ها.
خدا به علم نامحدود خویش می داند که صلاح و رستگاری چه کسی از بندگان مؤمنش در میدان مشکلات و مصایب نهفته است و کدامیک از آنان باید در رفاه و نعمت ها آن را جستجو کنند. پس باور داشته باشیم که در صورت انجام تکالیف و وظایفی که خداوند برای اهل بلا و مشکلات یا رفاه و نعمت ها قرار داده، هر وضعیتی برای ما پیش آید، خیر و خوشبختی ما در همان نهفته است.
می دانیم تکلیف صاحبان نعمت و رفاه و امتحانات الهی بسی مشکل تر و سنگین تر از دیگران است.
اگر به آن چه گفته شد خوب دقت کنید یأس به شما رو نخواهد آورد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت ها:
1.اصول کافی، ج 4، ص 247.
2.همان، ص 245.
3.همان.
4.تفسیر نمونه، ج 11، ص 101، پاورقی.