كسي كه  در بستر آرميده و در آن حال قبل از خواب به آواي قرآن گوش مي دهد و در فكر خود با آن تلاوت همراه است و ذهنش را به شنيدن و فهميدن آيات خدا مشغول داشته ، نه تنها كارش اشكالي ندارد بلكه بسيار پسنديده است زيرا در نگاه عرف ، نه تنها به قرآن توهين نكرده بلكه اين رفتار او ناشي از علاقه به قرآن و نشانه حرمت گذاري او به قرآن است مگر اين كه قصد توهين به قرآن داشته و رفتاري كند كه به آن جهت، عرف رفتار او را توهين آميز بداند يا اين كه قصد توهين ندارد ولي شرايط او در بستر و حالت او به گونه اي است كه در نظر عرف توهين آميز به حساب مي آيد .