تعبیر ابلاغ رسالت در قرآن، چه مناسبتی با خطبه غدیرخم دارد؟
رسول خدا( ص) از اول دوران رسالتش، ولایت و وصایت امیرالمومنین علی (ع) را بیان می کردند، منتهی بیان آن در غدیر خم به خاطر رسمیت و جمعیت زیاد مسلمانان در آنجا ویژگی خاصی داشت، و بر اساس دستور صریح خداوند متعال بود. شما می دانید وحی به رسول خدا( ص)، بر اساس؛ و ماینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی، دو نوع بود؛ یکی دستورات قرآنی بود که می بایست حفظ شود و در قرآن بیاید، و دسته ی دیگر هم دستور خداوند متعال بود که می بایست اجرا شود، مثل حدیث منزلت، که قرآن نبود.
در بعضی از احادیث آمده است که، در موسم حج که پیامبر هنوز در منا و عرفات از طرف خدا پیام آمد، که ولایت و وصایت علی (ع) را یکبار دیگر به صورت رسمی در این جمع زیاد اعلام کند، اما رسول خدا( ص) از بابت سران قریش و دیگران، اظهار نگرانی می کرد، که آنها نپذیرند و کارشکنی کنند. لذا حضرت ( ص) بیان آن را به تاخیر انداخت، تا اینکه در غدیر خم، آیه ی ابلاغ آمد که؛ یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک؛ ای پیامبر خدا ابلاغ کن و دیگر به تاخیر نینداز، اگر این را انجام ندادی، رسالتت را انجام نداده ای، و اینکه از مردم نگران بودی؛ والله یعصمک من الناس، خداوند متعال ترا از کارشکنی مردم و عواقب این کار، حفظ می کند. در آیه شریفه بیشتر به تاخیر ننداختن ابلاغ و محافظت از کارشکنی باید توجه کرد.
