علت نام گذاری شیعیان اثنی عشری به جعفری چیست؟
تشیّع از زمان رسول خدا (ص) بود، و در همان زمان عده ای نگاهشان به امیرالمومنین علی(ع) بود، و کلمه ی شیعه از همان زمان به زبان رسول خدا (ص) جاری شد، و فرمود: یا علی! تو و شیعیانت از جمله ی رستگارانی. اما امام صادق(ع) در زمان خودشان تشیّع را ترویج و گسترش داد. و تمایز، تشخّص و هویت اعتقادی، فقهی و کلامی به شیعه بخشید. و در مورد لزوم و شروط و وجوب امامت بسیار فعالیت کرد. چون اهل سنت به امامت معتقد نیست و خلافت را ریاست دینی و دنیوی مردم می دانند، لذا عصمت و اعلمیت را شرط نمی دانند. ولی شیعیان ائمه را اشخاص معین(دوازده نفر) و دارای شرایط می دانند. در آن زمان عده ای جبری و مفوضی شدند، و خدا را کنار گذاشتند. حضرت(ع) در این مورد فرمود: لاجبر و لا تفویض بل امر بین الامرین. توان وقدرت از طرف خداست ولی انتخاب از طرف بنده است، لذا مسئول هستیم . نه جبری درست است و نه تفویضی. حضرت(ع) در این زمینه ها بسیار فعالیت کرد و و شاگردانی را در این زمینه تربیت کردند، لذا به این مذهب جعفری می گویند.
