به تصریح قرآن، این توقف تا روز قیامت خواهد بود؛ زیرا خداوند در خصوص کسانی که از دنیا می‌روند، می‌فرماید:
«وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى یوْمِ یبْعَثُون؛ (1) و پشت سر آنان، برزخى است تا روزى كه برانگیخته شوند.» به روشنی می‌توان دریافت زمان برزخ برای همه اهل برزخ، تا روز قیامت و حشر ادامه دارد؛ هرچند ممکن است این زمان برای این افراد به شکل‌های مختلفی طی شود؛ در واقع یکی از حکمت های وجود عالم برزخ آن است که کسانی که پیش از قیامت از دنیا می روند، تا قبل از رستاخیز و شکل گیری عالم آخرت، در جایی که نه دنیا محسوب شود و نه آخرت حضور داشته باشند و به همین جهت در عالم برزخ خواهند ماند.
بنابراین باید میان دنیا و آخرت، برزخی باشد و ارواح کسانی که قبل از قیامت جان می سپارند، پس از جدا شدن بدن های مادی عنصری به مکانی منتقل گردند و پس از پایان دنیا و آغاز قیامت، با هم محشور شوند. زیرا بنا نیست هر انسانی برای خود قیامت و رستاخیزی جداگانه داشته باشد، بلکه قیامت بعد از فنای دنیا و تبدیل زمین و آسمان به زمین و آسمان دیگر و به صورت کاملا همگانی است. (2)
پی‌نوشت ها :
1. مؤمنون (23)، آیه 100.
2. آیه الله مکارم شیرازی، پیام قرآن نشر دار الکتب الاسلامیه تهران، بی تا، ج 5، ص 475.
