ایام محسنیه

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
ايام محسنيه عنواني است كه در سال هاي اخير در خصوص ايام جسارت به خانه حضرت زهرا سلام الله عليها و سقط نوزاد ايشان در پايان ماه صفر و آغاز ربيع اطلاق مي شود و تلاش مي شود مجالس سوگواري در اين رابطه برقرار گردد.
فارغ از درستي يا نادرستي اضافه نمودن ايام خاص براي عزاداري اولياء الهي به ايام مشهور و مرسوم از منظر اجتماعي و عرفي بايد دانست كه اين قبيل كارها را نمي توان تحت عنوان بدعت دانست و حرام معرفي نمود؛ زيرا بدعت هرچند در لغت به هر امر بديع و جديد اطلاق مي شود، اما در اصطلاح به نوعي ايجاد امري ديني و عملي داراي استناد به دين اطلاق مي گردد.
در واقع بدعت حرام زماني است كه كسي چيزي را كه در دين نيست، و دليلي از كتاب و سنت - هر چند به نحو عموم - بر آن وجود ندارد، به عنوان بخشي از تعاليم دين معرفي نمايد و يا به جاي آورد. پس بدعت مصطلح و حرام چنان كه اهل لغت گفته اند يعني ايجاد امر تازه اي در دين كه در قرآن و سنت ريشه ندارد. (1) مثلا عملي را كه از نظر قرآن و روايات واجب يا مستحب نيست، به عنوان مستحب ديني انجام گيرد، يا چيزي كه حرام است، به عنوان مباح انجام شود.
بر اين اساس انجام كارهايي نظير عزادراي در اوقات غير مرسوم اگر به نوعي استناد به دين و يا متون ديني داده نشود و تنها به عنوان عرض ارادت به ساحت بزرگان دين انجام شود هيچ منعي ندارد و بدعت محسوب نمي شود؛ هرچند به لحاظ عرفي جا دارد كه توده شيعيان در جوامع شيعي نسبت به ايجاد سنت هاي جديد و مناسبت هاي بي پيشينه در مورد برگزاري مراسم ديني با بزرگان و مراجع همفكري و مشورت داشته باشند تا مشكلات ثانوي و برخي پيامدهاي حاشيه اي گريبان گير اين امور ارزشمند نگردد.
به خصوص كه به دليل تنوع و تعدد مناسبت هاي عزاداري در ايام مختلف سال اضافه نمودن يك مناسبت جديد آن هم در آغاز ماه ربيع كه ماه سرور و ميلاد پيامبر اسلام(ص) و امام جعفر صادق(ع) و در انتهاي عزاداري طولاني محرم و صفر محسوب مي شود چندان مناسب به نظر نمي رسد.
پي نوشت:
1. مجمع البحرين‏، طريحى فخر الدين‏، كتابفروشى مرتضوى‏، تهران‏، 1375 ش، ج 4، ص 299.
موفق باشید.