با عرض سلام
من دختر 26 ساله ای هستم که گناهان زیادی در جوانی داشته ام.
از خدا تقاضای توبه نموده ام و یک حاجتی از خداوند متعال دارم که خیلی تلاش و دعا برای حصول آن میکنم.
در دهه ابتدایی محرم ، من هر روز صبح برای زیارت عاشورا به مهدیه میرفتم.
شب عاشورا خیلی دلم گرفت ، احساس کردم که دست خالی از این مراسم ها بیرون می آیم .
آن شب کلی تحقیق کردم که متوجه شوم که امام حسین را به چه چیز قسم بدهم تا شفاعتم را کند .صبح بعد که بیدار شدم ، در حال عجیبی بودم که تمام ذهنم را حضرت رقیه پر کرده بود . من آن شب خوابی در رابطه با ایشان دیده بودم که هر کاری می کنم به یاد نمی آورم.
نمی دانم آیا این یک الهام است یا فقط ناشی از نوعی جوزدگی ایام محرم
اما هرچه به این موضوع می اندیشم نمی توانم باور کنم که فقط یک حس باشد که ناگهان بعد از خواب اینگونه قلبم مملو از حسی به حضرت رقیه شده باشد.
سوالم از شما دوستان این است که آیا من الان دینی بر گردن دارم؟آیا این فقط یک حس است؟آیا باید نذری داشته باشم؟
با آرزوی توفیق
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر گرامي! بايد در نظر داشت كه موثر بودن اين امور به طهارت معنوي و صفاي نفس بستگي دارد و بدون قابليتهاي لازم چه بسا موفقيت حاصل نشود. طبيعي است چنين آرماني تنها در پرتو تقوا، طهارت نفس و ارتباط وثيق قلبي با خدا و ائمه اطهار(ع) به دست ميآيد. اين خواب و حس را نويدي از طرف خداي متعال و اهلبيت عصمت و طهارت(ع) بدانيد و تفأل به خير بزنيد.
- نكاتي اساسي كه نگاه شما را تصحيح مي كند:
1- در ابتدا لازم است در مورد زيارت عاشورايي كه به صورت منظم در صبح هاي دهۀ محرم خوانديد بايد بگوييم:
امام صادق(ع) به صفوان مي فرمايد: «زيارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت كن، به درستي كه من چند خير را براي خوانندۀ آن تضمين مي كنم، اول زيارتش قبول شود. دوم سعي و كوشش او شكور باشد. سوم حاجات او هرچه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و نا اميد از درگاه او برنگردد زيرا خداوند وعده خود را خلاف نخواهد كرد.(1)
پس اين كلام شما كه نوشته ايد:«احساس كردم كه دست خالي از اين مراسم ها بيرون مي آيم!» كاملاً اشتباه است. همين كه زير بيرق دستگاه سيدالشهدا(ع) قرار گرفته ايد، كار را تمام شده بدانيد. همانطور كه در روايات آمده است: «قطره‌اي از اشك بر مصائب امام حسين(ع) اگر در جنهم بيفتد آتش و حرارت آن را خاموش مي‌كند. ملائكه خود آن اشكها را گرفته و در شيشه‌اي ضبط مي‌كنند.»(2) در واقع براي هر عملي ثواب محدودي است جز ثواب آن اشك كه اجر آن محدوديت و يا اتمامي ندارد. همچنين در روايت ديگري در خواص چشم گريان در عزاي امام حسين(ع) داريم كه: «آن چشم در نزد خداوند از تمام چشم‌ها محبوب‌تر است.»(3) پس نگوييد از مجالس معصومين(ع) بي بهره و دست خالي بيرون آمده ايد!
2- اما نسبت به گناهاني كه در گذشته انجام داده ايد، بايد خدمتتان عرض نماييم: خداي متعال مي فرمايد: «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ»(4) بگو اى بندگانم كه بر نفس خود ستم و اسراف كرديد از رحمت خدا نوميد مشويد كه خدا تمامى گناهان را مىآمرزد، زيرا او آمرزنده رحيم است. اگر گريه بر امام حسين را هم چاشني اين توبه كنيد كه «نورُ علي نور» مي شود.
3- نسبت به احساسي كه در خواب نسبت به حضرت رقيه داشته ايد، لازم است خدمت شما عرض كنيم:
الف) ما همواره بايد در پي آن باشيم كه اهلبيت(ع) الهي خود را هر چه بهتر و بيش تر بشناسيم و با شناخت و عمل به وظايف خود در برابر آن حضرات، ايشان را از خود خشنود سازيم. رسيدن به چنين جايگاهي انسان را نزد آنان محبوب مي سازد و اين از زيارت آنان در رؤيا بسي ارجمندتر است. در موقعيت كنوني، بزرگترين وظيفه شيعه آن است كه با تمام توان در راه شناخت و شناساندن و احيا و ترويج فرهنگ اسلام ناب محمدي(ص) بكوشد.
خواب ديدن اهلبيت معصوم(ع) توفيق بسيار بزرگي است كه خداوند تنها بندگان پاكيزه اش را از اين نعمت بزرگ بهرمند مي سازد امّا همچنان كه خودتان نيز به نيكي مي دانيد خداوند نعمت هاي بزرگش را بدون قيد و شرط به كسي عطاء نمي كند. مهم ترين شرط دست يابي به اين نعمت بزرگ پاك كردن دل از آلودگي ها است قلبي كه خانۀ تاريك كينه ها، حسادت ها، سوء ظنّ ها و تكبّر ها باشد محال است كه از اين آب حيات بهره مند گردد. از اين رو است كه بسياري از انسان هاي پاكيزه بدون اين كه دعايي بخوانند و يا گريه و زاري بكنند توانسته اند امامان معصوم را در خواب ببينند.
ب) البته مهم تر از ديدن در خواب، ارتباط قلبي و دروني با اهلبيت(ع) است و اين مسئله براي هر كس و از جمله شما امكان دارد، اما شايد امكان ديدن در خواب براي همه نباشد و آن كس را خود مصلحت بدانند به ديدارش برسند.
پس به نظر مي رسد كه به فكر آن چيزي باشيم كه هم امكان آن وجود دارد و هم ارزش آن برتر و بيشتر است و آن ارتباط دروني و قلبي است، چه بسا با همين ارتباط قلبي و روحي با ايشان، آمادگي ديدن نيز پيدا كنيم، اگر چه دست يابي به ارتباط معنوي مشكل تر و سخت تر است و علاوه بر پاكي ظاهر، نياز به پاكي درون دارد.
ج)از آنجايي كه از جريان خوابي كه ديده ايد، از جزئيات آن بي اطلاع هستيد، لذا اصلاً نيازي نيست كه به دنبال تعبير آن باشيد، و به تبع آن هم هيچ نذر يا مطلب ديگري به دنبال ندارد. اما پسنديده اين است كه اين مسأله را به فال نيك گرفته و زندگي خود را بر اساس تقوا و دين پايه گذاري كنيد تا از عنايات معصومين(ع) در هر شرايطي بهره مند گرديد.
پي نوشت ها:
1. شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، الطبعه الثانيه، مؤسسة آل البيت عليهم السلام، قم، 1414ق. ج 98، ص 300.
2. فخرالدين طريحي، المنتخب في جمع المراثي والخطب «منتخب طريحي»، ج 2، ص 140.
3. شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، الطبعه الثانيه، مؤسسة آل البيت عليهم السلام، قم، 1414ق. ج 45، ص 207.
4. زمر(39) آيۀ 53.
موفق باشید.
