با سلانم و خسته نباشی
ایا صحیح است که میگن بهشت جهنم در این دنیا است و بعد مرگ ما نیست؟
ایا تفسیری که در قران امده واقعی است؟
در قرآن بهشت را به سرسبزی و رود و...تفسیر کرده است در صورتی که همه آن موارد در دنیاوجود داره
با تشکر از راهنماییتون
{مرجع تقلیدسید صادق حسینی شیرازی}

اگر مراد آن است که بهشت و جهنم هم اکنون موجود است و وجود آن منحصر به بعد مرگ نیست. اما درعین حال ما قادر به درک آن نیستیم، باید گفت: دقت در برخی از آیات حاکی از آن است که بهشت و جهنم خلق شده و هم اکنون وجود دارد مثلاً در آيات مربوط به معراج پیامبر (ص)آمده است " وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرى‏ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى‏ عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوى‏"(1) بار ديگر پيامبر جبرئيل را نزد" سدرة المنتهى" در آنجا كه بهشت جاويدان قرار داشت مشاهده كرد" و یا در آیات متعددی از بهشت به "اعدت یعنی مهيا شده" تعبیر شده می آورد(2) در مورد جهنم نیز آیاتی مانند آن وجود دارد مثلاً در سوره تکاثر می فرماید "كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ "(3)اگر علم اليقين داشتيد دوزخ را مشاهده مى‏كرديد "بنابراین ظاهر این آیات حاکی از آن است که كه بهشت و دوزخ هم اكنون آماده شده‏اند. اگر چه ممکن است در آینده گسترش یابد.(4)
البته پذيرفتن اين قول يعني وجود فعلي بهشت و جهنم به دليل ظاهر آيات متعددي است كه در اين زمينه وجود دارد نه؟ آنكه بيان قرآن در توصيف نعمتهاي بهشتي از رود و درخت و... حاكي از اين امر باشد. چرا كه اولاً نعمتهای مادی بهشتی منحصر در این موارد نبوده و بیان قرآن تنها به عنوان بخشی از این نعمتها است که نوع افراد به آن گرایش دارند و اما در مجموع نعمتهای بهشتی به گونه است که به تعبیر قرآن مایه روشنی چشمها است آنچنانکه در سوره سجده می فرماید" هيچ كس نمى‏داند چه پاداشهاى مهمّى كه مايه روشنى چشمهاست براى آنها نهفته شده..."(5) به علاوه آنکه بیان این موارد مادی به دلیل مشکل بودن فهم اصل نعمتهای مادی و معنوی بهشت است. آن چنانکه از پیغمبر(ص) نقل شده است که "پروردگار فرمودند: براى بندگانم چیزهایى فراهم کرده‌ام که نه چشمی دیده و نه گوشى شنیده و نه به قلب بشرى خطور کرده است‏..."(6)
ثانیاً دقت در آیات قرآنی حاکی از آن است که اینگونه موارد در قرآن تنها به عنوان بخشی از نعمتهای بهشتی بیان شده است و اما آنچه مهم و قرآن نیز به آن تاکید دارد همان نعمتهای معنوي بهشتي است كه قرآن در موارد مکرر به آن اشاره كرده است آن چنانکه در سوره توبه یکی از نعمتهای بزرگ بهشتی را خشنودی الهی دانسته و می فرماید" خداوند به مردان و زنان باايمان، باغهايى از بهشت وعده داده كه نهرها از زير درختانش جارى است جاودانه در آن خواهند ماند و مسكن‏هاى پاكيزه‏اى در بهشتهاى جاودان (نصيب آنها ساخته) و (خشنودى و) رضاى خدا، (از همه اينها) برتر است و پيروزى بزرگ، همين است."(7)
اما اگر مراد آن است که بهشت و جهنم واقعی در همین دنیا است و در نهایت با مرگ انسان همه چیز پایان یافته و بهشت و جهنم وجود ندارد. باید گفت: وجود بهشت و جهنم بعد مرگ انسان از جمله اعتقاداتی است که نه تنها دین، بلکه هر عقلی به ضرورت آن ایمان دارد چرا که در غیر این صورت لازم می آید. خداوند که انسانها را را خلق و تکالیفی برای آنها مقرر کند اما در عین حال همه آنها را در برخورداری از نعمتهایی دنیایی مانند رود و دریا و...آزاد و مساوی قرار دهد و چه بسا افراد بی دین و گناهکار از چنین نعمتهایی، بهتر و بیشتر بر خوردار باشند و یا لازم می آید نظام و انسانهایی را با قدرتهای مختلف خلق کرده، ولی در عین حال دادگاه عادله ای برای رسیدگی به ظلم و جنایات متعدد آنها در قيامت قرار ندهد.
بنابراین وجود بهشت و جهنم بعد از مرگ از جمله اعتقاداتی است که عقل آن را پذیرفته و نقل نیز در موارد متعدد به از وجود آن خبر داده است آنچنانکه خداوند در سوره انبیاء می فرماید" وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ:" (8) ما ترازوهاى عدالت را در روز قيامت بر پا مى‏كنيم" و يا در سوره كهف مي فرمايد"وَ كَذلِكَ أَعْثَرْنا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ لا رَيْبَ فِيها"(9)و اينچنين مردم را متوجّه حال آنها كرديم، تا بدانند كه وعده خداوند (در مورد رستاخيز) حقّ است و در پايان جهان و قيام قيامت شكّى نيست" و يا آياتي كه از حالات بهشتيان و جهنميان در قيامت سخن گفته است ودر برابر تكذيب كنندگان بهشت و جهنم مي فرمايد"هذا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُون"(10) (آرى) اين همان روز جدايى (حقّ از باطل) است كه شما آن را تكذيب مى‏كرديد."
پي نوشت ها:
1. نجم(53)آيات 13-14- 15.
2. ر.ك توبه(9) آيه 89،فتح(48)آيه 6، بقره(2)آيه 24، و... .
3. تكاثر(102) آيات 5 -6- 7 .
4. ر.ک مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، چ دار الکتب الاسلامیه، تهران،1374 ه ش، ج 3، ص 93.
5. سجده (32)آیه17.
6. علامه مجلسی، محمدتقی، بحارالانوار،چ موسسة الوفاء، بیروت،1404 ه ق ، ج 8، ص92.
7. توبه (9)آیه 72 .
8. انبياء(21) 47.
9. كهف(18)آيه 21 .
10. صافات (37)آيه 21 .