ما علت مستجاب نشدن دعا را عدم خیر خود در دعا می خوانیم.خداوند بزرگ و همه کار انجام میدهد چرا دعای ما را مستجاب نمی کند و خیر ما را در ان بگذارد؟

از نوشتۀ شما به یاد داستانی افتادم که مولوی در مثنوی بیان می کند :
آن يكى اللَّه مى‏گفتى شبى ‏تا كه شيرين مى‏شد از ذكرش لبى‏
گفت شيطان آخر اى بسيار گو اين همه اللَّه را لبيك كو
مى‏نيايد يك جواب از پيش تخت ‏چند اللَّه مى‏زنى با روى سخت‏
او شكسته دل شد و بنهاد سر ديد در خواب او خضر را در خضر
گفت هين از ذكر چون وامانده‏اى ‏چون پشيمانى از آن كش خوانده‏اى‏
گفت لبيكم نمى‏آيد جواب‏ ز آن همى‏ترسم كه باشم رد باب‏
گفت آن اللَّه تو لبيك ماست ‏و آن نياز و درد و سوزت پيك ماست‏
حيله‏ها و چاره جويي هاى تو جذب ما بود و گشاد اين پاى تو
ترس و عشق تو كمند لطف ماست ‏زير هر يا رب تو لبيك هاست‏
آن گونه که از آیات و روایات فهمیده می شود،جایگاه دعا در عبادات جایگاه ویژه ای است. خداوند متعال به دعا کردن امر می کند.دعا کردن را به عنوان یک عبادت معرفی می نماید. بعد از تشویق به دعا، کسانی را که اهل دعا نیستند، مورد سرزنش قرار می دهد: «قال ربکم ادعونی استجب لکم، ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین؛(1) خدای شما می فرماید: بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را؛ کسانی که از عبادت من (دعا کردن) سرپیچی می کنند، به زودی داخل آتش عذاب خواهند شد.
دعا کردن مطلوب و باعث قرب انسان می شود، چه مطلوب محقق بشود ،چه نشود. رسول اکرم صلی الله علیه وآله می فرمایند: رحم الله عبدا" طلب من الله عز و جل حاجه فالح فی الدعاء, استجیب له او لم یستجب له ;
خدا بیامرزد بنده ای را که از خدا حاجتی را طلب کند، پس در دعا کردن پافشاری کند, چه (دعایش ) استجابت بشود و چه نشود. (2) به قدری اصل دعا کردن خوب و مطلوب است که رسول اکرم (ص)می فرمایند: ترک الدعاء معصیه ; ترک دعا معصیت است.(3)
آیات قرآن صراحتاً اجابت دعا را حتمی می داند و شکی در آن نیست اما بین اجابت دعا و تحقق مطلوب باید فرق قائل شد، زیرا اجابت دعا این است که به یارب یارب من جواب لبیک بیاید؛ یعنی هر وقت یا الله بگویم، از طرف خدا لبیک و ندای عبدی-بندۀ من- بیاید . این امر قطعی است و شکی در آن نیست؛ اما تحقق مطلوب من ممکن است بشود و ممکن هم است نشود،حال اگر نشود ،باید دید علت چیست؟
خیلی مسائل دخیل است، از جمله:
گناه ، به کار نگرفتن عوامل طبیعی، غفلت دل، ترک امر به معروف و نهی از منکر ، لقمۀ حرام ، بی‌اعتنایی به نماز، اسباب لهو و لعب و شراب در خانه نگاه داشتن ، ریا کاری ، مصلحت نبودن و... که همۀ این موارد در روایات بیان شده است.
در خصوص مشکل تان توصیه ای خدمتتان عرض می کنیم:
امير المومنين عليه السلام مي فرمايد:«الدَّهْرُ يَوْمَانِ يَوْمٌ لَكَ وَ يَوْمٌ عَلَيْكَ فَإِذَا كَانَ لَكَ فَلَا تَبْطَرْ وَ إِذَا كَانَ عَلَيْكَ فَاصْبِر؛
روزگار دو روز است ،روزى به سود تو مي باشد و روزى به زيانت، اگر به سود تو بود، خوشحالى نكن، و اگر به زيانت بود، شكيبائى داشته باش‏.(4)
براي شما روزگار چنین شده كه به نفع تان نيست، بايد صبر كنيد تا گشايشي حاصل شود كه «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرا»(5)؛آرى، با دشوارى، آسانى است. اما بدانید کلید وسعت رزق و روزی ،خوش اخلاقی و مدارا کردن با دیگران به ویژه خانواده و صله رحم است .
در عين حال بيكار نباشيد .به مراکز کاریابی رجوع نمایید و دنبال رزق و روزي خود باشيد. هر روز به اميد كسب روزي از منزل بيرون برويد،که خدا رزاق است. و از دعا هم نا امید نباشید حسن ظن به خدا داشته باشید.
اين اعمال را هم برای رفع مشکل ،توصيه مي كنيم انجام دهید:
1.دعاي توسل را هر روز بخوانيد تا مشكل تان حل شود.
2.در روايت آمده: فراوان استغفار نموده و سوره قدر را زياد بخوانيد.(6)
به توصيه آيت الله بهجت بعد از هر نماز:
أ-سه بار صلوات.
ب-سه بار دعاي «اللّهمّ أغنني بحلالك عن حرامك و بفضلك عمّن سواك».
ج-سه بار صلوات بفرستيد.
3. براي امام جواد (ع) نذري كنيد.
پی نوشت ها :
1. غافر(40) آیه 60.
2. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه ،دار الحدیث، قم،1375ش،ج 2، ص 880،ح 5666.
3. همان، ص880 ، ح 5518.
4.سید رضی،نهج البلاغة، ص 546، قم‏،1414 ق‏.
5..شرح(94)آیه6.
6.شيخ طبرسى،الآداب الدينية للخزانة المعينية با ترجمه احمد عابدى،زائر، قم‏، 1380ش، ص 289.