م

پرسش 1:
م
شرح : سلام 1-احکام اعدام کردن کسي (اجراي حکم)چه چيزهايي هستند براي کسي که مي خواهد اعدام شود و براي کساني که ناظر صحنه اند(مثل قبل از صبح اجرا شدن و...) براي سنگسار کردن چطور؟
پاسخ:
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني
احكام اعدام شونده بستگي به نوع اعدام و علت آن دارد؛ مثلاً كسي كه به خاطر قصاص كشته مي شود با كسي كه به خاطر زنا سنگسار مي شود احكام و روش هاي متفاوتي داشته و هر دو با كسي كه براي لواط اعدام مي شوند مختلفند.
همچنين براي ناظرين هم مستحباتي ذكر شده از جمله غسل مستحبي براي كسي كه به دار آويخته را مي بيند. (1)
در ضمن انتخاب بعضي از روش ها يا زمان ها براي اعدام مثل اينكه صبح اعدام مي كنند و ... بستگي به شرايط اجتماعي و محيطي دارد.
اگر به جواب تان نرسيديد در پرسش بعدي روشنت تر سوال فرماييد تا پاسخ داده شود.
پي نوشت:
1. آيت الله بهجت، توضيح المسائل، غسل هاي مستحب.

پرسش 2:
چرا طلبه ها نبايد به سربازي بروند در صورتي که اگر مساله دفاع کردن باشد بايد همه از قبل آمادگي داشته باشند.الاني که حتي اگر کسي دکترا هم داشته باشد بايد آن را بکذراند؟
پاسخ:

دوست گرامي ! روحانيون هم مانند ديگر افراد جامعه موظند دوره خدمت سربازي را بگذرانند. از سوي ديگر مي دانيم که قانون براي همه دانش طلبان (اعم از حوزوي و دانشگاهي ) معافيت موقت تحصيلي پيش بيني کرده است که افراد تا زماني که مشغول تحصيل هستند از خدمت سربازي معاف هستند. دانشکاهيان بعد از فاغ التحصيل شدن در محلي که مناسب تحصيلاتشان هست به خدمت سربازي مي پردازند . طلابي هم که به هر دليل ادامه تحصيل نمي دهند يا در مقطعي خاص از ادامه تحصيل انصراف مي دهند نيز در محلي که مناسب تحصيلاتشان هست به سربازي ميروند . اما با توجه به اين که دوره هاي آموزشي حوزه علميه بسيار طولاني است و گاه يک روحاني 20 تا 30 سال از عمر خود را به تحصيل مي پردازد ، خواه نا خواه بعد از فارغ التحصيل شدن آن قدر سنش بالا رفته که از نظر قانون معاف از خدمت محسوب مي شود.
اگر شما روحانياني را ديده ايد که سربازي نرفته اند يا به اين دليل است که هنوز مشغول تحصيلند يا آنکه سنشان از سن سربازي گذشته است.
البته نوع طلبه هاي جوان در بسيج، دوره نظامي را مي گذرانند و امادگي دفاعي را پيدا مي کنند.

پرسش 3:
اگر چيزي را ببينيم تمام کارهايي که نياز است در مورد آن انجام دهيم چيست؟ آيا بين بي ارزش و با ارزش بودن آن فرق هست؟ در چه صورت مي توان آن را صاحب شد؟
پاسخ:

اگر منظورتان چيزي است كه پيدا شده؛ در رساله آيت الله بهجت آمده است كه مال پيدا شده دو قسم است : نشان دار و غير نشان دار.
مالي که انسان پيدا مي‌کند اگر نشانه اي نداشته باشد که به واسطه آن صاحبش معلوم شود و ارزش آن از يك درهم يعني 6/12 نخود نقره سكه دار كمتر نباشد مي تواند از طرف صاحبش صدقه دهد و يا به حاكم شرع بدهد.
و اگر نشانه داشته باشد و قيمتش از6 / 12نخود نقره سکه‌دار کمتر باشد و صاحبش معلوم نباشد مي‌تواند بردارد و تملک کند و در صورت تلف شدن لازم نيست عوض آن را بدهد.
و اگر نشانه داشته باشد و قيمتش به اندازه 6 / 12 نخود نقره سکه دار يا بيشتر از آن با شد بايد آن را تا يک سال اعلام کند يعني تا يک سال در محل اجتماع مردم اعلام کند يا بنويسد و در محل مناسب نصب كند کافي است.
هر گاه تا يک سال اعلان کند و صاحب مال پيدا نشود پيدا کننده بين چهار چيز مخير است:
1. يا براي خود بر دارد به قصد اين که هر وقت صاحبش پيدا شد آن مال را _ و در صورت تلف عوضش را _ به او بدهد.
2. يا از طرف صاحبش صدقه بدهد.
3. يا به عنوان امانت براي صاحبش نزد خود نگهداري كند.
4. يا به حاكم شرع بدهد.
پي‌نوشت‌ها:
1. آيت الله بهجت، توضيح المسائل، م 2056 الي 2060.

پرسش 4:
اگر کسي گنج ببيند يا کارش پيدا کردن عتيقه و گنج باشد آن را صاحب است؟پول ناشي از آن از نظر شرعي چگونه است؟

پاسخ:

اگر کسي در ملک خود يا در جايي که ملک شخص خاصي نباشد، گنجي پيدا کند و يا گنج را جستجو کند و پيدا کند، شرعا اشکال ندارد و چنانچه به حد نصاب برسد بايد خمس آن را بدهد و بعد مالک مي شود، لکن در شرايط فعلي که حکومت اسلامي بر قرار است، ميزان شرعي بودن جستجوي گنج و يافتن آن، تابع مقررات نظام جمهوري اسلامي است .چنانچه مقررات جمهوري اسلامي اجازه بدهد، اشکال ندارد. (1)
پي نوشت:
1. آيت الله بهجت، استفتاات، ج 3، س 3720 و 3721.