سلام

من تازه ازدواج کردم،اگر امکان داره میخواستم یک دعا به من معرفی کنید برای عزیز شدن در میان خانواده همسرم به ویژه مادر ایشون.
من اعتقاد به رمال و دعانویس ندارم برای همین از شما خواهش میکنم با معرفی چند دستورالعمل دینی در این مورد به من کمک کنید

با تشکر فراوان
donya11569@yahoo.com

پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباطتان با این مرکز
خداوند حکيم، نظام هستي را بر پايه اسباب و مسببات قرار داده ؛ يعني براي پيدايش هر پديده اي علتي خاص و براي حل هر مشکلي راهکارهاي ويژه اي تعيين نموده است.
از سويي ديگر می دانیم که خداوند برای آن که انسان به اهداف مورد پسندش برسد، دو گونه اسباب و علل مقرر داشته است: مادي و معنوي.
دعا و نماز و صدقات و زیارات و مانند آن از جمله اسباب معنوي است که خداوند آن را در کنار عوامل مادی مؤثر در سرنوشت و نظام زندگی قرار داده است.
بنا بر اين هر چند مطلق دعا و نماز های مستحبی مي تواند در ايجاد مهر و محبت موثر باشد؛ اما از روايات به دست مي‏آيد که رعايت اموري چند غير از دعا و امور معنوی نیز ، موجب جلب محبت ديگران می گردد. در ذیل به هر دو دسته عوامل اشاره می شود.
الف- نماز و دعا :
برای جلب محبت همسر، پدر و مادر ، یا یکی از محارم و یا جلب محبت کسی که داشتن رابطه با او حرام و گناه نیست ،وضو بگیر. دو رکعت نماز مثل نماز صبح به قصد قربت و نزدیک شدن به خدا بخوان، بعد از نماز ( با گفتن تسبیحات حضرت فاطمه سلام الله علیها ) به حمد و ستایش خدا بپرداز ، سپس بر محمد و آلش صلوات بفرست. آن گاه این دعا را بخوان :
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي إِلْفَهَا وَ وُدَّهَا وَ رِضَاهَا بِي وَ أَرْضِنِي بِهَا وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا بِأَحْسَنِ اجْتِمَاعٍ وَ أَنْفَسِ ائْتِلَافٍ فَإِنَّكَ تُحِبُّ الْحَلَالَ وَ تَكْرَهُ الْحَرَامَ وَ اعْلَمْ أَنَّ الْإِلْفَ مِنَ اللَّهِ وَ الْفِرْكَ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيُكَرِّهَ مَا أَحَلَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ. مردی از امام باقر علیه السلام دعایی جهت جلب محبت همسرش تقاضا کرد ،حضرت دستور عمل ذکر شده را به او فرمود.( 1)
ب- راهکارهای عملی و کارکردی:
1- ایمان سرچشمه محبت و محبوبیت:
برای جلب محبت دیگران هیچ عاملی مؤثرتر از ایمان به خدا و عمل صالح که در درجه اول به معنای انجام واجبات و ترک گناهان می باشد ، نیست. چنان که خداوند در آیه 96 سوره مریم می فرماید: کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، خداوند رحمان محبت آنان را در دل ها می افکند، و آن ها را محبوب همه می گرداند.
اعتقاد به یگانگی خدا و دعوت پیامبران که بازتابش در روح و فکر و گفتار و کردار انسان ....تجلی کند، همچون نیروهای عظیم مغناطیسی کشنده و رباینده (محبت ) است. (2) هر چه معرفت و ایمان و عمل صالح بیشتر باشد جلب محبت نیز زیادتر می شود.
2. خوش‏اخلاقى:
«حسن خلق‏» کمندى است که ديگران را در دام محبت اسير مى‏کند. کيست که از برخورد شايسته خوشش نيايد و جذب نشود؟
گشاده‏رويى، خوش اخلاقي، و شوخ طبعي متعادل، از بارزترين صفات رسول خدا (ص) بود که سهمى‏ عمده در جذب مردم به اسلام و شيفتگى آنان به پيامبر اسلام ‏داشت. خداوند در باره اين خصلت مردمى رسول اکرم (ص) مى‏فرمايد: «فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظا غليظ القلب لانفضوا من حولک‏؛ (3) به خاطر رحمت الهى بود که براى مردم نرم شدى. اگر تندخو و خشن و سخت‏دل بودى، از دور تو پراکنده مى‏شدند».
3. عفو و گذشت:
کينه‏توزى و لجاجت، ويژه روح هاى حقير و همت هاى پايين است. برعکس، آنان که نظر بلند و روح بزرگ دارند، پوزش ها را مى‏پذيرند، ازخطاهاى ديگران چشم مى‏پوشند و از حق شخصى خويش‏ در مى‏گذرند. بلندنظرى انسان، عامل محبت دل هاى ديگران است. براى ‏خود انسان نيز نوعى لذت روحى دارد.
عفو و گذشت و چشم‏پوشى و ناديده گرفتن لغزش هاى ديگران،دانه‏هاى جلب محبت است . ديگران را خوشبين، وفادار و با محبت ‏نگاه مى‏دارد.
البته عفو و گذشت،مربوط به جایی است که فرد خطاکار به اشتباه خود پی برده و درخواست بخشش نماید، ولی اگر آن فرد هنوز دارد خطا می کند یا از خطای خود پشیمان نیست، عفو و بخشش او سبب مشکلات بیش تری می گردد.
4. بخشش و محبت:
آدميزاد، بنده احسان است. به هر کس نيکى کنى، او را رام و مطيع‏ خويش مى‏سازى. به هر کس محبت و لطف کنى، قلعه دلش را فتح‏کرده‏اى. به قول سعدى:
بنده حلقه به گوش، ار ننوازى، برود لطف کن لطف، که بيگانه شود حلقه به گوش
سخن مولاي مان حضرت امير (ع) چنين است: « بالايثار يسترق الاحرار؛(4) آزادمردان، با ايثار، بنده و غلام مى‏شوند».
البته بنده و غلام خوبي ها و کرامت هاى اخلاقى. اين هم گام ديگرى‏ در جذب دل ها و ايجاد الفت ها و تحکيم رابطه‏هاى عاطفى در جامعه‏ بشرى است.
5. تواضع و خاکسارى:
امام على (ع) فرموده است:
سه چيز موجب جلب محبت ديگران مى‏شود: ديندارى، فروتنى و بخشندگى. (5)
6. تفقد ، رسيدگى ،دید و بازدیدها :
مردم، به ويژه گرفتاران و دردمندان، نيازمند احوالپرسى، رسيدگى، و در يک کلمه «تفقد»ند. گاهى يک احوالپرسى و سلام و علیک ، شادابى روح و نشاط زندگى ‏فراوانى (براى هر دو طرف) پديد مى‏آورد. گاهى نوشتن يک نامه يا تلفن کردن به يک آشنا و فاميل، محبت ها و صفاهاى بسيارى ايجاد مى‏کند. گاهى سر زدن به همسايه و عيادت يک بيمار و شرکت در يک‏ مجلس ختم يا عروسى، مبدا بسيارى از دوستي هاى ماندگار مى‏شود. ديد و بازديدهاى خانوادگى، دل ها و زندگي ها را به هم مربوط مى‏کند.
پى‏نوشت ها:
1. شيخ طوسي، التهذيب، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1365 ه.ش .ج 7 ص 409.
2. ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1362 ه.ش . ج13، ص 144.
3. آل عمران (3)، آيه 159.
4. عبد الواحد بن تميمي آمدي، معجم الفاظ غرر الحكم درر الكلم، مركز الابحاث و الدراسات الاسلاميه، تاريخ نشر، ذي القعده 1413، تحقيق مصطفي درايتي، ص 396.
5. همان، ص 25.

.