آيا سوار شدن امام حسن يا امام حسين عليهما السلام بر دوش پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله هنگام سجده سند معتبر دارد يا خير و در صورت بله بودن جواب ، توضيح بفرمائيد آيا با مقام عصمت در دوران كودكي منافات ندارد ؟!
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز
اين ماجرا از موارد مشهوره است كه شيعه و اهل سنت آن را نقل نموده اند.
روز حظيره بنى نجّار پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله حسن و حسين را بدوش برداشت، و چون بعض از يارانش به او عرض كردند: يا رسول اللَّه يكى از آن دو را بما بده.
فرمود: «چه خوب حاملان، و چه خوب سوارانى و پدرشان از اينها بهتر! و در خبر ديگرى روايت شده: كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله حسن را برداشت و جبرئيل حسين را، بدين جهت فرمود: چه خوب دو بردارندهاى! و يك بار كه پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله بر يارانش نماز بجماعت مىخواند، يكى از سجدهها به طول كشيد چون نماز را سلام داد،
عرضه داشتند: اى رسول خدا چرا اين سجده را طولانى نمودى؟ فرمود: آرى دو پسرم بر من سوار شده بودند و كراهت داشتم از اين كه عجله كنم تا آنان زود فرود آيند، و قطعا آن حضرت با آن عمل والائى و شرافتمندى آنان را قصد نموده،(1)
ضمن آن كه آن بزرگواران مانند ساير انسان ها هستند با اين تفاوت كه از ملكه عصمت برخوردارند اين گونه رفتارها كودكانه مقتضاي كودكي است و خلاف ادب نيست؛ بلكه پدر خود فرزندانش را به اين گونه رفتارها براي بازي با كودك تشويق مي نمايد.
عصمت نيز حالتی است که شخص را از قرار گرفتن در خطا و گناه باز می دارد؛ بنا بر این برای ایشان دو نوع عصمت مطرح است:
یکی عصمت از خطا و اشتباه که به آن عصمت علمی می گویند و دیگری مصونیت از گناه که عصمت عملی نام دارد.(2)
اين رفتار كودكانه با هيچ يك از انواع عصمت منافاتي ندارد و خطا و گناه نيست.
پي نوشت :
1. شيخ صدوق، امالي، ترجمه محمد باقر كمرهاى، ناشر: اسلاميه، مكان چاپ: تهران ، سال چاپ: 1376 ش، نوبت چاپ: ششم، ص 437؛ الإمام احمد بن حنبل، مسند احمد، ناشر : دار صادر - بيروت - لبنان، ج3، ص449؛ النسائي،سنن النسائي، ناشر : دار الفكر للطباعة و النشر و التوزيع - بيروت - لبنان، چاپ : اول، سال چاپ : 1348 - 1930 م، ج2، ص230 .
2. مبانی رسالت انبیا در قرآن، عبدالله نصری، نشر سروش، ص 226 .
