به من یاد دادندکه اگر کسی منو اذیت کرد ببخشمش یا صبر کنم شاید طرف شرمنده شد ودست از کارش برداشت .در داستان هایی از ائمه هم به بخشش هایی میبینیم که فرد دچار تحول میشه.اما بعضی ها خیلی بی شرم وحیا هستند .وقتی دست از فحش ومسخره کردن اونم وسط جمع بر میدارند که منم مثل همین کار رو با خودش کنم یا باهاش یه برخورد قاطع کنم مثل کتک زدن(البته نه اونقدرها هم شدید)!!من موندم چه کار کنم .اگه مقابله به مثل یا برخورد نکنی انقدر اون کارو ادامه میدن که وقتی هر کی تورو میبینه بهت گفته های اونو میگه .کمکم کنید چی کار کنم.(البته گاهی هم این چیزهایی که میگن نقاط ضعف من یا اشتباهات من نیستند ویه مشت چرت وپرت اند اما باعث میشن شخصیت آدم خرد بشه)
--در ضمن اینها در حالیه که با کسایی که باهاشون بر خرد میکنن این کارا رو نمیکنند

پرسشگر محترم با سلام وتشكر از ارتبا طتان بااين مركز.
راجع به برخورد با افراد بی حیا و بد دهن باید بگوییم که مقابله به مثل کردن با آن ها مثل اینکه شما هم به آن ها فحش بدهید یا مسخره کنید یا کار به برخورد فیزیکی بکشد، اصلا کار خوبی نیست . اخلاقی هم نیست چرا که در این صورت شما هم مثل آن ها می شوید . اگر آن ها اصرار به این کارها دارند ،نباید بی تفاوت باشید،بلکه باید از خود دفاع کنید . اگر مطلب نادرست یا بی ربطی راجع به شما گفته اند، باید از خود دفاع کنید . آن حرف ها را تکذیب کنید . انسان حق ندارد خود را کم ارزش و خوار کند . نباید اجازه دهد کسی او را خوار و ذلیل کند. امام صادق علیه السلام می فرماید: ْ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ كُلَّ شَيْ‏ءٍ إِلَّا إِذْلَالَ نَفْسِهِ؛ (1)
خدا همه کارها را به مومن واگذار کرده (یعنی اختیار فعل و یا ترک را به او داده) به جز خوار و ذلیل کردن خودش ،که اجازه ندارد نه خودش و نه دیگران را کوچک کند.
برای این که این مشکل پیش نیاید، ارتباط با آن ها را کم کنید .از هرگونه اصطکاک و تنش با آن ها خودداری کنید . سعی کنید با بقیه افرادی که مانند آن ها نیستند صحبت کنید . جوی علیه این کار یا افراد راه بیاندازید . اصلا به طور مستقیم با آن ها مجادله نکنید . با بقیه مخاطبان که منطقی هستند صحبت کنید . به در بگویید تا دیوار بشنود.
بعضی افراد دانسته یا بدون اینکه بدانند بیماری دیگر آزاری دارند، یعنی از اذیت کردن دیگران لذت می برند . وقتی ببینند طرف را نمی توانند اذیت کنند ،ناامید می شوند .دیگر آن کار را برای آن فرد انجام نمی دهند. اگر آن ها از این افرادند، با بی تفاوتی هیچ ناراحتی از خود نشان ندهید . با این کار آن ها را از این کار باز دارید.
سعی کنید بهانه به دست آن ها ندهید . از کارهایی که آن ها را برای مسخره کردن شما تحریک می کند ،لااقل در مقابل آن ها دوری کنید. اگر با آن ها صحبت کردید یا بحثی درگرفت ،سریع و مستقیم خودتان را تبرئه نکنید ،بلکه با مثال های نقضی و طرح سوال راه را بر آنان ببندید ،مثلا وقتی شما را به خاطر کاری یا حالتی مسخره می کنند ،به آن ها بگویید:اگر مادر یا خواهر یا پدر و برادر خودت این حالت را داشت، او را مسخره می کردی ؟!اگر کسی آن ها را مسخره کند ، خوش تان می آید ؟! با این روش یا وجدان شان بیدار می شود یا لااقل دهان شان بسته می شود.
از همه مهم تر دعا و درخواست از خدا و توسل به ائمه علیهم السلام است. از خدا و آن بزرگواران بخواهید که آن ها را به راه راست هدایت کند و شما را در مقابل این کارها صبور و موفق کند .موفق باشید.
پی نوشت:

1. ثقه الاسلام كليني، كافي، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1365 ه.ش .ج5،ص 63.