وظایف و خصوصیات یک انسان چگونه باید باشد تا در هنگام ظهور امام زمان را منکر نشود؟

با سلام و تشکر به خاطر ارتباطتان با این مرکز
اگر انسان به خدا و معاد ایمان داشته و برای کسب رضای خدا به واجبات عمل کند و محرمات را ترک نماید و شبانه روز خدا را یاد کرده و خود را به خدا بسپارد و خالصانه از او بخواهد در فتنه ها و امتحان ها و لغزشگاه ها او را نگه دارد، در امان خدا خواهد بود . کسی را که خدا در امان خود گرفته باشد، از گمراهی شیطان در امان است . بصیرت یافته و حق بین شده ، کیاست شناخت باطل در چهره های مختلفش را به دست خواهد آورد.
جز ایمان به خدا و پناه آوردن به او با انجام واجبات و ترک محرمات و دعا و استغاثه و طلب هدایت و عصمت و نگهداری از سقوط، راه دیگری نیست.
همیشه فتنه ها زیادند و در زمان غیبت و در آخر زمان، فتنه ها بیش تر زیرا حجت خدا غایب است . دست ما از دامن او کوتاه و باطل ها در لباس حق لانه کرده، اما در همه این زمان ها اگر واقعا به خدا پناه ببریم ، به خدا و معاد باور حقیقی داشته ، خودخواهی و هواطلبی و پیروی از شیطان را کنار نهیم ، دست نیاز عاجزانه به سوی خدا دراز کنیم ، از او بخواهیم که ما را هدایت کند و از لغزش و افتادن و سقوط کردن نگه دارد، حتما خدا و ولی او ما را دستگیری خواهند کرد و نجات خواهند داد و به ساحل امن و ایمان خواهند رساند.
برای دوران غیبت و در امان ماندن از فتنه ها و توفیق حضور یافتن در صورت درک زمان ظهور، وظایفی شمرده اند :
1ـ بازگشت به حق:
برای دیدار امامی که مظهر اسم اعظم حق است، ‌ضروری ترین و بدیهی ترین شرط، بازگشت به «حق تعالی» است: «فاخلع نعلیک»(1) کفش های دلبستگی به غیر خدا را از دل در آور و از خود دور کن. پا برهنه یعنی صاف و بی آلایش از هر قید و بند و رنگی ،شو.
فقط رنگ خدایی داشته باش. بازگشت کن به وضعی که به دنیا آمدیم، آن موقع که دلی صاف و دور از ریا و غرور و خودخواهی داشتیم . دل مان از غبار گناه ها و معصیت ها و از زنگار غفلت ها پاک بود. تا بتوانید محبوب خدا شوید و خورشید خدا را در آسمان" انسانیت" رؤیت نمایید.
گفتم که روی خوبت،از من چرانهان است؟ گفتا تو خود حجابی،ورنه رخم عیان است
پس گام اوّل بازگشت به خدا و توبه از گناهان و پاک کردن نفس از صفات ناپسند است تا زمینه خروج عملی از غفلت را فراهم سازد.
چون عزم بر توبه کردید،‌غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز بخوانید؛ در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد و سه مرتبه توحید و یک مرتبه سوره ناس و فلق را بخوانید . بعد از نماز هفتاد مرتبه «استغفرالله ربّی و اتوب الیه» بگویید، سپس هفت مرتبه بگویید: «لا حول و لا قوّة إلاّ بالله العلی العظیم» و در پایان بگویید: «یا عزیز یا غفّار اغفرلی ذنوبی و ذنوب جمیع المؤمنین و المؤمنات، فإنّه لا یغفر الذنوب إلاّ أنت».(2)
2ـ تقویت معرفت:
می خواهید به خدا نزدیک ، و محبوب او شوید؟ راستی ! خدا کیست ؟چه قدر او را شناخته اید؟ آیا می دانید هوای زیارت چه کسی را در سر دارید؟او کیست؟ به مقام و منزلتش چه قدر معرفت پیدا کرده­اید؟یقین بدان بدون معرفت "دلدار"،دیدار،میسر نخواهد شد. باید به قدر همت و ظرفیت خویش ،با عزمی راسخ در راه شناخت خدا و ولیش امام زمان (ع)گام گذاشت تا بر اساس آیه"و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا"(3)مشمول هدایت ها و دستگیری های ویژه حق تعالی گشت. کسی را که هوای دیدار دلدار است، باید دلدار شناس گردد. از کمالات و ویژگی‌هایش، از مقام و منزلتش نزد خدا ،معرفت لازم را کسب کند . با کرامات و معجزات و سیره و اخلاق و معارف او آشنا شود . دوستانش را بشناسد . توجه داشته باشد که به دیدار چه کسی می­خواهد نایل گردد.
3- عشق ومحبت:
با معرفت و شناخت ، توبه حقیقی تحقق می­یابد. با آن محبت و دوستی ریشه دار می­گردد و به مرتبه عشق می رسد .عشق آغاز راه رسیدن به مقصد و سرآغاز جاده ای است که به ملاقات معشوق(امام زمان ) منتهی می شود. تا علاقه و محبت به امام زمان به مرحله عشق و ارادت نرسد، دیدار آن یار حاضر و غایب، ممکن نیست.
حافظ شیرازی می گوید:
نشوی واقف یک نقطه ز اسرار وجود تا نه سرگشته شوی دایره امکان را
سرگشتگی همان سرگشتگی عشق است، یعنی جنون عشق . تا از این راه وارد نشوی، امکان ندارد به نقطه­ای برسی.
4-پیروی و اطاعت :
اثر طبیعی محبّت آن است که «محبّ» را با «محبوب» پیوند می­دهد . در مسیر خواسته­های او به تلاش و فعالیت پرثمر وا می­دارد.
آن ها که شب و روز دم از عشق پروردگار یا ائمه اطهار(ع) و امام زمان می­زنند، باید صداقتِ، محبت و عشق خود را در پیروی نشان دهند. در کتاب معانی الاخبار از امام صادق(ع) نقل شده :«ما احبّ الله من عصاه‌؛ کسی که گناه و نافرمانی خدا می­کند، خدا را دوست ندارد».
دوستی و محبت در عمل ظهور می­کند. سپس فرمود: «چه شگفت انگیز است معصیت پروردگار کنی، با این حال اظهار محبت او نمایی! به جان خودم سوگند، این کار عجیبی است! اگر محبت تو صادقانه بود، اطاعت فرمان او می­کردی، زیرا کسی که دیگری را دوست می­دارد. از فرمان او پیروی می­کند».(4)
قرآن کریم می‌فرماید: « قل إن کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله...(5)؛ پیامبر!‌بگو (به مردم) اگر خدا را دوست دارید، از من (پیامبر) پیروی کنید تا خدا هم شما را دوست داشته باشد». بنابراین محبت تنها یک علاقه قلبی نیست، بلکه باید آثار آن در عمل انسان منعکس باشد.
کسی که می خواهد محبوب خدا شود و امام زمان(ع) را زیارت کند ،باید بررسی نماید چه اموری باعث خشنودی خدا و حضرت می­گردد، تا به آن کار مبادرت ورزد و از هر کاری که موجبات ناخشنودی را فراهم می سازد،‌ اجتناب کند.
5-صبر و پایداری درطاعت خدا و انتظار فرج:
امام صادق (ع ) فرمود: «من سره أن یکون من اصحاب القائم (ع ) فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق و...;هر کس دوست دارد از اصحاب و یاران امام قائم باشد, باید منتظر و امیدوار ظهورش باشد . با پرهیزکارى و ترک گناه , تکلیف خویش انجام دهد . اخلاق نیکو داشته باشد».(6)
منتظر مصلح مهذب، که تندیس تقوا و تهجد و بندگى حق است ، باید خود صالح و حق گرا باشد . به اصلاح و تهذیب نفس و تزکیه روح خویش بپردازد تا بتواند در زمان ظهورش افتخار سربازى و خدمتگزارى حضرتش را به دست آورد.
فقیه عارف , فیض کاشانى مى گوید:« اگر چو نسیم سحر، پاک و مهذب و خالص گردى , خورشید جان ها نقاب بگشاید».
گل مراد تو آن گه نقاب بگشاید که خدمتش چو نسیم سحر توانى کرد
ز مخلصان حقیقى نهفته نیست رُخَش غبار ره بنشان تا نظر توانى کرد
امام باقر (ع ) مى فرماید: «خوشا به حال کسانى که در دوران غیبت در برابر سختى هاى روزگار و دین گریزى هاى مردم آن زمان , در دین خود ثابت قدم و صابر و استوار باقى مى مانند . خوشا به حال تقوا پیشه گانى که جهت جلب محبت امام قائم تکلیف خویش را انجام مى دهند و از گناه پروا دارند».(7)
6- تقویت ارتباط قلبی و عاطفی:
می­توان ارتباط قلبی و عاطفی با حضرت را از راه های ذیل تقویت نمود:
خواندن برخی دعاها و زیارت­ها و توجه و تأمل در معانی آن­ها، نیز خواندن بعضی از نمازها مانند نماز امام زمان یا حضور در برخی از مکان­ها مانند مسجد سهله در کوفه و مسجد جمکران در قم، نایب الزیارة حضرت شدن در زیارت خانه خدا (حج و عمره) و زیارت قبور و حرم پیامبر و ائمه اطهار(ع) و نیز شریک کردن حضرت در ثواب تلاوت قرآن و دعاها و نمازهای مستحبی، در حق حضرت دعا کردن و دعای فرج خواندن،انفاق کردن و صدقه دادن و ثوابش را به حضرت هدیه نمودن.
پى نوشت ها:
1. طه(20)آیه12.
2. میرزا جواد آقاملکی تبریزی،رساله لقاءالله ،ص 88.
3. عنکبوت(29)آیه 69.
4. وسایل الشیعه،ج 15 ،ص308 .
5. آل عمران(3)آیه31.
6. غیبت النعمانی،ص200؛المکیال , ج 1 ،ص 151.
7. روزگار رهایى , ص 365.