با سلام.
نحوه رو به قبله خوابیدن چگونه است؟ یعنی باید صورت ما رو به قبله باشد یا بدن ما در امتداد قبله باشد.اگر قرار است صورت ما رو قبله باشد، موقع قلط زدن در خواب پشت به قبله میشویم.آیا این امر مشکل ندارد؟اگر در مورد فلسفه رو به قبله خوابیدن توضیح دهید ممنون میشم.
با تشکر

به چند نکته توجه فرمائید:
1.رو به قبله خوابیدن به عنوان یک عمل مستحب که در روایات مورد سفارش قرار گرفته است (1) به گونه ایست که هنگام خوابیدن انسان بر پهلوی راست بخوابد و در این هنگام صورت و جلوی بدن انسان رو به قبله قرار گیرد (شبیه حالتی که انسان را در قبر قرار می دهند) (2)،که مقید بودن به آن آثار و برکات متعددی دارد که در نکته آخر به برخی از این آثار و حکمتها اشاره می شود.
2. بسیاری از این آثار رو به قبله خوابیدن بخصوص آثار تربیتی آن، صرفا مربوط به همان توجه و رعایت جهت قبله در ابتدای خواب می باشد ، لذا بر فرض هم که انسان در طول مدت خواب با غلطیدن جهتش پشت به قبله گردد، از آثار این توصیه دینی بهره برده است. لذا لزومی ندارد که رو به قبله بودن در تمام مدت خواب رعایت گردد. بخصوص اینکه از اراده انسان خارج بوده و معمولا هنگام خواب چرخیدن و غلط زدن و پهلو به پهلو شدن برای بدن لازم و مفید و اجتناب ناپذیر است و به صورت غیر ارادی این کار انجام می گردد.
3. اگر چه همه آثار و برکات و حکمتهای این عمل برای ما روشن نمی باشد و بعید نیست که به لحاظ مادی و معنوی جهت قبله در هر نقطه از کره زمین برای جسم و روح انسان دارای تاثیرات مفید خاصی باشد که علم بشر هنوز قادر به کشف آنها نشده است. ولی باز هم بدون توجه به این گونه آثار، می توان برخی از این آثار و حکمتها را بیان نمود:
1-با توجه به شباهت رو به قبله خوابیدن با حالت انسان در هنگام قرار گرفتن در قبر کمترین اثر این عمل زنده نگاه داشتن یاد مرگ در هنگام خواب و توجه به این که خواب نیز نوعی مرگ موقت است(3) و همواره این امکان وجود دارد که فرد دیگر از خواب برنخیزد. لذا در محاسبه اعمال و رفتار گذشته خود قبل از خواب خوب بیندیشد.
2- کعبه به عنوان قبله هر مسلمان، نماد توحید و یکتا پرستی و توجه و ذکر و یاد خدا بوده و لذا جهت قبله بهترین جهت ظاهری به سوی خداوند بوده و رعایت این جهت در هر کاری باعث توجه و تذکر الهی بوده و خود نوعی ذکر خدا محسوب می گردد. لذا نه تنها هنگام خواب بلکه در هنگام هر عملی (به جز موارد خاص مثل هنگام قضاءحاجت و ...) رعایت این جهت مطلوب می باشد و یاد خدا را همواره در ذهن انسان زنده نگه می دارد.
پی نوشتها:
1. علامه مجلسی، حلیه المتقین، فصل چهارم از باب هشتم؛ ص186. نشر عصر جوان، قم، 1384 ش.
2. شيخ بهايي، مفتاح الفلاح، ص 281. دار الأضواء،بیروت 1405 ش.
3. علامه مجلسی، بحارالانوار،ج 14، ص 343، الوفاء، بیروت، 1404ق.