تمنواالفتنه ففيها هلاكة الجبابر

فتنه حادثه هايي است در دنيا كه با گمراهي ، عذاب و شكنجه سست ايمان ها و منافقان همراه است و كفر مستور آنان را ظاهر مي كند

مثلا تسلط و شكنجه هاي فرعونيان نسبت به بني اسرائيل يك فتنه بود كه باعث مي شد سست ايمان ها سقوط كنند و پرادعا هاي بي ثبات رسوا و آشكار شوند و البته  اين شكنجه ها و تسلط جبارانه به سقوط فرعونيان از يك طرف و اوج گرفتن مستضعفان صالح و استوار و مقاوم هم از طرف ديگر منجر مي شد. در روايت مورد اشاره آمده:

تمنّوا الفتنة، ففيها هلاك الجبابرة، و طهارة الأرض من الفسقة. (1)

اين روايت را شيخ طوسي از امام صادق (ع) در امالي خود آورده است  و متاسفانه صدر و ذيل روايت نيامده تا قرينه اي بر معناي دقيق آن باشد.

احمد آرام اين حديث را اين گونه ترجمه كرده است:

در آرزوي انقلاب باشيد، زيرا در انقلاب است كه جبّاران (سياسي و قارونان اقتصادي) نابود مي‏شوند، و زمين از لوث وجود فاسقان (رانت‏خواران و محتكران و محروميت آفرينان و گرانفروشان و ...) پاك مي‏گردد. (2)

شايد معناي اين حديث همان باشد كه در ضرب المثل فارسي خودمان منعكس شده كه:

خوش بود گر محك تجربه آيد به ميان     تا سيه روي شود آن كه در او غش باشد.

و ظاهرا اين فتنه اي كه مورد آرزو است، هميشه اين اثر را دارد يعني باعث رسوايي و نابودي جباران و ستمگران شده و فاسقان را از زمين بر مي اندازد.

روايت زير هم اين معنا را تقريبا تاييد مي كند:

رسول خدا (ص) فرمود:لا تكرهوا الفتنة في آخر الزمان ، فإنها تبير المنافقين  (3)

فتنه هاي آخر الزمان را ناپسند مشماريد زيرا باعث نابودي منافقين مي گردد.

پي نوشت ها:

1. طوسي، امالي، قم، دار الثقافه، 1414 ق، ص 700.

2. حكيمي، الحياه، ترجمه احمد آرام ، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ج 6 ، ص 28.

3. ري شهري، ميزان الحكمه، قم، دار الحديث، 1416 ق، ج 3، ص 2366.