آثار وبرکات تلاوت قرآن

براي قرائت قرآن، در كلمات گهربار پيشوايان معصوم(ع) فضايل و آثاري بيان شده ...

براي قرائت قرآن، در كلمات گهربار پيشوايان معصوم(ع) فضايل و آثاري بيان شده كه موجب رشد و پرورش روح و روان آدمي مي‌شود. همين فضايل و آثار باعث ‌گرديده كه تلاوت و قرائت قرآن از اهميت بسياري برخوردار باشد. اكنون به برخي از اين فضايل و آثار اشاره مي‌كنيم:

1. سعادت‌مندي اخروي:

 پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايد: «إن أرَدتُم عَيشَ السُّعَداءِ و مَوتَ الشُّهَداءِ و النَّجاةَ يَومَ الحَسرَةِ و الظِّلَّ يَومَ الحَرورِ و الهُدي يَومَ الضَّلالَةِ فَادرُسُوا القرآنَ ؛ فإنّهُ كلامُ الرَّحمنِ و حِرزٌ مِن الشَّيطانِ و رُجحانٌ في الميزانِ» (1)

«اگر زندگي سعادت‌مندان و مرگ شهدا و نجات در روز جزا و امنيت در روز هراس و نور در روز ظلمت و سايبان در روز حرارتِ شديد و سيراب شدن در روز عطش و ارزش و سنگيني در روز سبكي اعمال را مي‌خواهي، پس قرآن را مطالعه كن، چرا كه قرآن يادآور خداي رحمان و حافظ از شيطان و عامل برتري در ترازوي اعمال است.»

در حديث ديگر مي‌فرمايد: « مَن قَرَأَ القرآنَ فَقدِ استُدرِجَ النُّبوَّةُ مِن جَنبَيهِ ، غيرَ أنّهُ لا يُوحي إلَيهِ»(2)

«هر كس قرآن بخواند، گويي به مرتبه پيامبري رسيده است، جز آن كه بر او وحي نمي‌شود!»

2. استجابت دعا:

 امام حسن مجتبي(ع) فرمود:«مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ كَانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجَابَةٌ إِمَّا مُعَجَّلَةٌ وَ إِمَّا مُؤَجَّلَةٌ»(3) «هر كس قرآن بخواند ـ بلافاصله يا با كمي تأخير ـ دعايش مستجاب خواهد ‌شد.»

3. نورانيت و افزودن خير و بركت خانه:

پيامبراكرم(ص) فرمود: « نَوِّرُوا بُيُوتَكُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ لَا تَتَّخِذُوهَا قُبُوراً كَمَا فَعَلَتِ الْيَهُودُ وَ النَّصَارَي صَلَّوْا فِي الْبِيَعِ وَ الْكَنَائِسِ وَ عَطَّلُوا بُيُوتَهُمْ فَإِنَّ الْبَيْتَ إِذَا كَثُرَ فِيهِ تِلَاوَةُ الْقُرْآنِ كَثُرَ خَيْرُهُ وَ أَمْتَعَ أَهْلَهُ وَ أَضَاءَ لِأَهْلِ السَّمَاءِ كَمَا تُضِي‏ءُ نُجُومُ السَّمَاءِ لِأَهْلِ الدُّنْيَا.»(4)

«خانه‌هايتان را با تلاوت ‌قرآن نوراني كنيد و آن‌ها را همچون يهود و نصارا ـ كه نماز و عبادت را در خانه‌ها تعطيل كرده، تنها در كنيسه و كليسا انجام مي‌دهند ـ به گورستان تبديل نكنيد. هنگامي‌كه در خانه‌اي زياد قرآن خوانده شود، خير و بركت آن فزوني يابد و اهل خانه مدت‌ها از آن لذت خواهند برد و همان‌گونه كه ستارگان براي زمينيان مي‌درخشند، [اين خانه] نيز براي آسمانيان مي‌درخشد.»

4. غفران گناهانِ پدر و مادر:

 امام صادق(ع) مي‌فرمايد: « قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ فِي الْمُصْحَفِ تُخَفِّفُ الْعَذَابَ عَنِ الْوَالِدَيْنِ وَ لَوْ كَانَا كَافِرَيْنِ.»(5)

«خواندن قرآن از روي مصحف، عذاب پدر و مادر را سبك مي‌كند، گرچه كافر باشند.»

5. افزايش مدّت بينايي:

امام صادق(ع)فرمود: «مَنْ قَرَأَ فِي الْمُصْحَفِ نَظَراً مُتِّعَ بِبَصَرِه‏»(6) «هركس قرآن را از رو [با نگريستن بر آيات] بخواند، از بينايي‌اش براي مدت طولاني لذت خواهد برد.»

6. آميخته شدن قرآن با گوشت و خون قاري:

 امام صادق(ع) فرمود: « مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ هُوَ شَابٌّ مُؤْمِنٌ اخْتَلَطَ الْقُرْآنُ بِلَحْمِهِ وَ دَمِه‏»(7)

«هر جوان مؤمني كه قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خونش آميخته خواهد شد.»

7. بخشش گناهان، نوشته شدن حسنه و پاك شدن گناهان

در حديثي از امام صادق(ع) مي خوانيم:« مَا يَمْنَعُ التَّاجِرَ مِنْكُمُ الْمَشْغُولَ فِي سُوقِهِ إِذَا رَجَعَ إِلَي مَنْزِلِهِ أَنْ لَا يَنَامَ حَتَّي يَقْرَأَ سُورَةً مِنَ الْقُرْآنِ فَتُكْتَبَ لَهُ مَكَانَ كُلِّ آيَةٍ يَقْرَؤُهَا عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ يُمْحَي عَنْهُ عَشْرُ سَيِّئَاتٍ.»(8)

«چه چيزي باز مي دارد تاجري را كه در بازار مشغول (بتجارت است) از اينكه چون (شب هنگام) بخانه باز مي گردد نخوابد تا يك سوره از قرآن بخواند و به جاي هر آيه كه مي خواند برايش ده حسنه نوشته شود و ده گناه از او محو گردد.»

8. بالاتر شدن مقامات و درجات قاري بهشتي:

در روايتي امام كاظم (ع) مي فرمايد:« ٍيَا حَفْصُ مَنْ مَاتَ مِنْ أَوْلِيَائِنَا وَ شِيعَتِنَا وَ لَمْ يُحْسِنِ الْقُرْآنَ عُلِّمَ فِي قَبْرِهِ لِيَرْفَعَ اللَّهُ بِهِ مِنْ دَرَجَتِهِ فَإِنَّ دَرَجَاتِ الْجَنَّةِ عَلَي قَدْرِ آيَاتِ الْقُرْآنِ يُقَالُ لَهُ اقْرَأْ وَ ارْقَ فَيَقْرَأُ ثُمَّ يَرْقَي‏»(9)

« هر كه از دوستان و شيعيان ما بميرد و قرآن را خوب نداند در قبر به او ياد دهند تا خداوند بدان وسيله درجه‏اش را بالا برد. زيرا درجات بهشت برابر با آيات قرآن است به او گفته شود: بخوان و بالا رو، پس مي خواند و بالا مي رود.»

اميد است با تلاوت قرآن در طول سال خصوصا در ماه مبارك رمضان كه ماه بهار قرآن است مشمول آثار و بركات مذكور گرديم.

پي نوشت ها:

1. علامه مجلسي، بحارالانوار، بيروت، مؤسسه الوفاء، سال 1404 هـ ق، ج‏89، ص 19.

2. آيت الله ري شهري، ميزان الحكمه، قم، دارالحديث، بي تا، ج‌8، ص‌82.

3. علامه مجلسي، بحارالانوار، بيروت، مؤسسه الوفاء، سال 1404 هـ ق، ج‏89، ص 204.

4. همان، ص200.

5. كليني، محمد بن يعقوب، كافي، تهران، دار الكتب الإسلامية‌، 1407 ه‍ ق‌، ج‏2، ص 613.

6. علامه مجلسي، بحارالانوار، بيروت، مؤسسه الوفاء، سال 1404 هـ ق، ج‏89، ص202.

7. كليني، محمد بن يعقوب، كافي، تهران، دار الكتب الإسلامية‌، 1407 ه‍.ق‌، ج‏2، ص603.

8. همان، ص611.

9. همان، ص 606.