«عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ (ع) فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ يُعْبَدُ مَنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.»(1)
البته لازم به ذكر است كه رواياتي كه هر نوع قيام پيش از ظهور حضرت مهدي (ع) را محكوم كرده است نياز به توجيه و توضيح دارد و بزرگان در توجيه اين دسته روايات مطالبي گفته اند از جمله اينكه: مراد از پرچم هر پرچمي است كه در مقابل خدا و رسول خدا(ص) و امام (ع) برافراشته شود و هدف پرچم دار اين است كه خود را مطرح كند. در نتيجه به خواسته هاي خود جامه عمل بپوشاند.از كلمه طاغوت كه در روايت هم آمده مي توان اين پيام را برداشت كرد كه هر پرچمي را شامل نمي شود.
پي نوشت:
1. كليني، محمد بن يعقوب، الكافي، انتشارات اسلاميه، ج8، ص295؛ شيخ حر عاملي، وسايل الشيعه، انتشارات ال البيت، 15ج، ص51.
