آيا پيامبران قبل از رسول خدا (ص) نيز نماز مي خواندند؟
مطابق تاريخ و احاديث، نمازهاي يوميه در سفر معراج، آن سفر آسماني كه براي رسول خدا (ص) در دوران اقامت در مكه پيش آمد واجب شد. طبق آيات متعدد قران مجيد، در شريعت انبياي گذشته نيز نماز بوده است؛ هرچند جزئياتش براي ما مشخص نيست.
به عنوان مثال، زماني كه حضرت ابراهيم (ع) به محل فعلي كعبه هجرت كرد و آن خانه را تجديد بنا كرد با خداوند متعال مناجاتي كرد و عرض كرد كه من بعضي از فرزندانم را در اين وادي كه هيچ كشت و زرعي در آن نيست اسكان دادم تا نماز را بر پاي بدارند. در آيه 40 سوره ابراهيم از قول حضرت ابراهيم نقل مي كند كه عرض كرد: خدايا من و ذريه ام را از برپاي دارندگان نماز قرار ده.
در سوره مريم آيه 31، آنجا كه خدا نقل مي كند كه حضرت مريم(س) حضرت عيسي(ع) را بدنيا آورد مردم به اين دليل كه حضرت مريم ازدواج نكرده بود دور او را حلقه زدند و گفتند: اي دختر هارون! تو كه ازدواج نكردي. اين بچه از كجا آمده است؟ خداوند متعال مي فرمايد: به مريم گفتيم كه اين افراد را به خود اين كودك ارجاع بده. به اراده خدا، حضرت عيسي (ع) به تكلم درآمد و خود را معرفي كرد و گفت: خدا به من دستور داده است تا زماني كه زنده هستم نماز بخوانم و زكات بدهم.
در سوره انبيا آيه 73، خداوند متعال از انبياي ابراهيمي يعني آن ها كه از نسل ابراهيم بودند ياد مي كند و مي فرمايد: اين ها را ما پيشوايان قرار داديم و به آن ها وحي كرديم كه كارهاي نيك انجام دهند و نماز را بر پاي دارند. بنابراين، آيات متعددي نشان مي دهد كه نماز در شريعت انبياي پيشين نيز وجود داشته است.
