اصحاب كهف چه كساني بودند و سرگذشتشان چه بوده است؟
خداوند متعال قصه اين افراد را در سوره كهف بيان كرده است. آن ها گروهي يكتاپرست ولي در اقليت بودند كه در زمان حاكمي بت پرست و ظالم زندگي مي كردند. آن ها در اين اكثريت باطل هضم نشدند و مبارزه كردند و سرانجام از روي ناچاري از شهر بيرون رفتند و خود را به غاري رساندند و در آن غار خوابي به درازاي سيصد و نه سال بر آن ها غلبه كرد. بعد از آن كه بيدار شدند خيال مي كردند كه يك روز يا نصف روزي خوابيده اند.
قرآن كريم مي فرمايد كه به يك نفر پولي دادند كه از شهر آذوقه بخرد. زماني كه به شهر رفت و پول را داد، مردم ديدند كه اين پول متعلق به سيصد سال قبل است. زماني طول كشيد كه اين افراد به اصل قضيه پي ببرند و خدا دوباره جانشان را گرفت و مردم آمدند و شناسايي كردند و مسجدي بر آن بنا كردند.
درباره مكان دقيق اين غار، دو جا محتمل است. يك نقطه در كشور تركيه و شهر ايسوس قرار دارد ولي قرائن نشان مي دهد غاري كه در كشور اردن معروف به غار اصحاب كهف است به نشانه هايي كه قرآن مي دهد نزديك تر است. برخي از اساتيد به آن منطقه سفر كرده اند و نتيجه گرفته اند كه مشخصاتي كه خدا در قرآن مجيد نقل مي كند با آن غاري كه در اردن است مطابقت دارد.
قرآن كريم از دو جهت از داستان آن ها ياد مي كند: 1- اقليتي صالح بودند كه مرعوب نشدند و خدا نيز آن ها را ياري كرد. 2- قرآن قصه آن ها را به عنوان مثال كوچكي براي معاد بيان مي كند؛ از اين جهت كه سيصد سال مرده بودند و خدا دوباره آن ها را زنده كرد. قرآن كريم مي خواهد مثال بزند همانطور كه بعد از اين مدت، آن ها را زنده كرديم در روز قيامت هم مردگان را زنده خواهيم كرد.
