خفاي قبر حضرت زهرا(س) به مقتضاي وصيتش است. پنهان داشتن قبر دختر پيامبر، ناخشنودي او را از كساني نشان ميدهد. پيدا است كه او ميخواست با اين كار ناخشنودي اش را آشكار سازد.
از كوششي كه در پنهان داشتن اين مزار به كار برده شد، معلوم مي شود كه خانواده پيامبر(ص) در اين باره، نگراني هايي داشتند. نگراني‌ها براي چه بود، درست نمي دانيم. يك قسمت آن ممكن است به خاطر اجراي وصيت حضرت زهرا(س) باشد، زيرا حضرت نخواسته بود كساني كه از آنان ناخشنود بود، در تشييع جنازه، نماز و مراسم دفن او حاضر شوند. امّا آثار قبر را چرا از ميان برده اند و يا چرا پس از به خاك سپردن او صورت هفت يا چهل قبر در گورستان بقيع و يا در خانه او ساخته اند؟ چرا اين همه اصرار در پنهان داشتن مزار او به كار رفته است؟ به طور دقيق نمي دانيم.
اگر در سال چهلم هجري فرزندان حضرت فاطمه(س)، قبر پدر خويش حضرت علي(ع) را از ديده مردم پنهان كردند، حضرت علي در اين خصوص وصيّتي نكرده بود، بلكه از بي حرمتي مخالفان و خوارج مي ترسيدند، زيرا وضع مدينه در چهل روز يا حداكثر هشت ماه پس از مرگ پيامبر فرق مي كرد با وضع كوفه در سال چهلم هجرت. آن ها كه بر سر مسائل سياسي و احراز مقام با علي(ع) كشمكش داشتند، كساني نبودند كه در سال يازدهم هجري در مدينه حاضر بودند، و آنان كه در مدينه حاضر بودند، حساب حضرت علي را از فاطمه زهرا(س) جدا مي كردند و براي رعايت ظاهر هم كه بود، به دختر پيامبر حداقل پس از وفاتش حرمت مي نهادند.
نيز اين را نميتوانيم بگوييم كه مرور زمان يا فراموشي راويان، موجب معلوم نبودن قبر زهراي مرضيه(س)شده، چرا كه محلّ قبر دو خليفه كنار قبر پيامبر معيّن است و قبر فرزند زهراي اطهر(امام حسن) را كه در بقيع آرميده است، مي توان روشن ساخت. پس موجب مخفي كاري چيز ديگري است؛ همان سببي كه آن بانوي بزرگوار به زنان عيادت كننده فرمود: "دنياي شما را دوست نمي دارم و از مردان شما بيزارم". او مي خواست دور از چشم حقّ ناشناسان به خاك رود حتّي مزار او پنهان باشد و اين سند مظلوميت او براي هميشه باشد.
پنهان داشتن قبر دختر پيامبر، ناخشنودي او را از كساني نشان ميدهد. پيدا است كه او ميخواست با اين كار ناخشنودي اش را آشكار سازد. (1) البته سنت تشييع مخفيانه که مبدع آن حضرت فاطمه(س) بود بعدها نيز توسط برخي از صحابه و دقيقا به همان دلايل استمرار پيدا کرد. عبد الله بن مسعود وصيت کرد که تشييع او بدون اطلاع خليفه سوم و بدون حضور وي برگزار شود، مقداد نيز چنين وصيتي نمود.
پي نوشت:
1. شهيدي، سيد جعفر، زندگاني فاطمه زهرا (ع) [منبع الكترونيكي]، ناشر: موسسه تحقيقات و نشر معارف اهل البيت(ع)، ص 1165.
