با سلام
در حال حاضر مشغول مطالعه جلد دوم کتاب نقش ائمه در احیای دین هستم.متوجه شدم که در زمان خلافت عمر،وی مردم را از انجام عمره به همراه حج تمتع در یک سفر منع کرده(بر خلاف سنت پیامبر)
سوالی ذهنم رو مشغول کرده که :آیا اکنون هم پیروان مکتب خلفا و وهابیون به این قضیه پایبند هستن و این دو عمل رو در یک سفر انجام نمیدن؟و اگر پاسخ مثبت باشد،مشکل دیگه ای ذهنم رو درگیر میکنه:
من در سال ۸۶ توفیق حضور در حج تمتع رو داشتم و در روز ۲۹ ذیقعده وارد مکه شدیم و در شب همون روز اعمال عمره امون رو انجام دادیم.و من چون مشکل حرکتی داشتم و با عصا راه میرفتم،برای طواف به کمک احتیاج داشتم.حدود ۵ تفر من رو احاطه کردن تا طوافم رو انجام بدم.ولی جمعیت بینهایت زیاد بود و بدوت کمک اصلا امکان نداشت موفق بشم.
سوالم اینه مه اگر اهل سنت عمره رو با حج تمتع یکباره انجام نمیدن،پس چرا در روز ۲۹ ذیقعده اونقدر جمعیت طواف کننده،عظیم بودن؟

با سلام و تشكر از ارتباط شما با مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني
به گفته روایات، حج در اسلام به سه گونه تشریع شده است که عبارت اند از: «اِفراد»، «قِران» و «تمتّع». (1) برپایه همین روایات:
1. حج اِفراد ابتدا حاجي براي حج محرم مي شود و پس از فراغ از اعمال براي عمره مفرده در ماه هاي حج محرم مي شود.
2. حج قِران، حاجي با يك احرام مناسك حج را ابتدا و سپس عمره را به جا بياورد.
3. حج تمتع، به معنای حجی است که در آن حاجی در فاصله انجام مناسک عمره و مناسک حج، از حالت احرام خارج شده و به بهره برداری و تمتّع از مواهبی که در زمان احرام بر وی جایز نبوده است، مجاز می گردد.
در بين اين سه قسم بين مذاهب چهار گانه اختلاف است كه كدام نوع افضل است.
اماميه و حنابله معتقدند قسم سوم (تمتع)اين قسم واجب و يا افضل از همه اقسام مي باشد.
شافعيه:قسم اول و قسم سوم را افضل از قسم دوم مي دانند.
حنبليه: قسم دوم (قِران)را افضل مي دانند.
مالكيه:قسم اول (افراد) را افضل مي دانند. (1)
به چنين فرضي شلوغي ايام حج روشن است كه در آن موسم اهل سنت نيز مناسك را به جا مي آوردند اما به نيت هايي چون حج افراد يا قران و حنابله به نيت حج تمتع
تفاوتي كه بين ديدگاه شيعه و اهل سنت مي باشد در باره حج تمتع اين است كه در بين اعمال كه حاجي تقصير مي كند تمامي محرمات احرام بر او حلال مي شود حتي مسائل زنا شويي اما مطابق ديدگاه اهل سنت غير از مسائل زناشويي سایر چیزها بر آنان حلال مي شود.
نتيجه آنكه اهل سنت به عمره تمتعي كه پس از پايان پذيرفتن آن تمتع و بهره هاي زناشويي را جايز بدانند معتقد نيستند و آن عمره را با اعمال و مناسك حج به جا نمي آورند.
براي آگاهي بيشتر رك.
مجله میقات حج، تابستان 1385، شماره 56، حج برتر در سنت نبوی، پدید آورنده : مجید معارف، صفحه 20 و مجله فقه و مبانی حقوق (دانشگاه آزاد بابل) - شماره 7 - تفسیر تحریم متعه الحج، دكتر خير اللهي.
پي نوشت ها :
1. محمد جواد مغنيه، الفقه علي المذاهب الخمسه، چاپ هفتم 1402بيجا، ص205.