سلام من هر چی صدقه میدهم ودعا میکنم ونماز میخوانم باز بلا سرم میاید ومریضی پشت مریضی برایم میاید...من خسته شدم از این وضع اگر میشود دستورالعمل یا کارهایی برای رفع بلا بدهید
چرا خدا دارد من را اذیت میکند وقدرت نمایی میکند؟؟؟؟
هر چی التماس میکنم باز بلا وحادثه میفرستد ایا خدا من را مظلوم وتنها گیر آورده وعقده گشایی میکند؟؟؟؟؟؟؟؟
من اگر شب تا صبح سجده ونماز کنم باز فردایش حادثه وبلا میاید آیا خداوند تصویه حساب و شاخ وشانه کشی وضعیف کشی در آورده ومن را بیکس گیر اورده است؟؟؟

برادر گرامی! خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و خیر و خوشبختی مؤمنان را می‌خواهد، از این رو اگر خواسته آنان به ضررشان است، اما آنان به جهت عدم اطلاع از باطن امور، از خداوند آن را می‌خواهند، اجابت نمی‌کند.
همچنین افرادی که به خدا نزدیک تر و دارای ایمان بیش تری هستند، رنج و سختی آنان بیش تر است. این به خاطر آن است که اولا: جهان، جهان عمل و تکلیف است . آخرت، جهان حساب و جزای اعمال است. افرادی که دارای ایمان هستند، تلاش بسیاری در راه خدا انجام می‏دهند. بسیاری از رنج و سختی آنان رنج‏هایی است که با انجام اعمال نیک، در راه عبودیت و بندگی خدا آن ها را متحمل می‏شوند.
دوم: یکی از مقامات افراد برجسته و اولیای خدا، صبر و پایداری در مقابل مصائب و خشنود بودن به قضای الهی است. این خود موجب اعتلای درجه آنان است، ولی متقابلاً افرادی که مؤمن نیستند، ممکن است که دنیا با راحتی و آسایش ظاهری زندگی کنند، اما از فیض و صبر و رضای به قضای خدا محروم باشند.
سوم: آنچه در این مسأله مهم است، جهان بینی دینی است که اساس پرسش را جواب می‏دهد. جهان بینی دینی دنیا و رنج‏هایش را بد نمی‏داند، بلکه به عکس رنج‏ها را عاملی برای تحّرک به شمار می‏آورد؛ زیرا رنج‏ها وابستگی انسان را به دنیا کم می‏کنند. او را به راه می‏اندازند. ذات دنیاست که با تغییر احوال و فصول و مرگ حتمی، به انسان آگاهی می‏دهد که این جا جای ماندن و قرار نیست.
برخورداری‏ها و بلاها، معیار سعادت نیستند. از همین جاست که نقش بلاها در سیر و سلوک معنوی و شکوفایی قابلیت‏های درونی مؤمن آن قدر اهمیت پیدا می‏کند که در حدیث آمده است:«البلاء للولاء؛(1)کسانی که ایمان بیش تری دارند، رنج شان بیش تر است». فراموش نکنیم دنیا دار مکافات است. در بسیاری از موارد انسان نتیجه حرکت‏های خلاف نظام خود را می‏بیند، چه مؤمن باشد و چه کافر.
اساساً هر گونه ابتلا و سختی در زندگی معلول بدی و کردار سوء نمی‏باشد که گفته شود عذاب الهی است. آزمایش‏ها معلول عوامل مختلفی است که در روایات به آن‏ها اشارت رفته، اتفاقاً قضیه بر عکس آن چیزی است که تصور می‏کنیم؛ زیرا وقتی به زندگی اولیای الهی نگاه می‏کنیم، در زندگی خود بسیار بیش تر از انسان‏های عادی، دچار سختی و مشکلات و مصیبت‏ها بوده‏اند. انسان‏های از خدا بی خبر شاید کم‏تر دچار این مشکلات می‏شوند.
هر سختی و مشکلی می‏تواند آزمایشی برای مؤمن جهت کمال و سعادت ابدی و جاودانه او باشد.
هر که در این بزم مقرب‏تر است جام بلا بیش ترش می‏دهند
برای دفع یا رفع بلاها، مصیبت­ها، همّ و غم ها، نماز، دعا و ذکر های بسیاری از معصومین علیهم السلام روایت شده است. به نقل چند نمونه بسنده می کنیم:
1- بعد از خواندن نماز واجب می گویی: بسم الله وبالله کم من نعمةٍلله فی عرقٍ ساکنٍ وغیر ساکنٍ علی عبدٍ شاکرٍ وغیر شاکرٍ -در این هنگام می گیری ریش (یا چانه )خود را با دست راست و سه مرتبه می گویی:اللهمّ فرّج عنّی کُربتی وعجّل عافیتی و اکشف ضُرّیِ.
سعی کنید این دعا را با حضور قلب وبا تضرّع و اشک و گریه بخوانید.
2- بعد از نماز بگویید :اللهمّ انّی اسئلک بأنّ لک الحمدٌ لااله الا انت المنّان ُ بدیعُ السّماوات والأرض ذو الجلال
والإکرام أن تصلّی علی محمد وآل محمد وأن تجعلَ لی ممّا اَنا فیه فرجاً ومخرجاً
3- بعد از نمازبگویید: یا اَبصرَ الناظرین ویا اَسمعَ السامعین ویا اَسرعَ الحاسبین ویا اَرحم الراحمین.
این کلمات مقدس را هفتاد مرتبه بخوان و بعد از هر مرتبه حاجت خود را از خدا بخواه.
4- دعای«الله ربّی لا اُشرکُ به شیئاً توکّلتُ علی الحیّ الّذی لا یموت»را زیاد بخوانید.
5- بعد از نماز صبح ده مرتبه این دعا را بخوانید و هر روز تکرار کنید تا خداوند فرج و گشایش عنایت فرماید: لا حول ولا قوّة الا بالله توکّلت علی الحیِ الّذی لا یموت والحمد لله الّذی لم یتّخذ ولداً و لم یکن له شریک فی الملک ولم یکن له ولیِ من الذّلّ وکبّره تکبیراً.
6- شب جمعه بعد از نماز عشا بگوید: لا اله الا انت سبحانک انّی کنت من الظالمین. اگر این ذکر را در سجده چهار صد مرتبه بگوید بهتر است.
7- نزدیک ظهر، هنگام زوال دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اوّل بعد از حمد و توحید، سه آیه اوّل سوره ی فتح(یعنی تا نصراً عزیزاً)را بخوان و در رکعت دوم بعد از حمد و توحید سورة الم نشرح را بخوان، بعد از سلام نماز تسبیح حضرت فاطمه سلام الله علیها را بگو و حاجت خود را از خدا بخواه. (2) برای اجابت دعا چهارده معصوم علیهم السلام را شفیع خود نزد خدا قرار بده و به آن­ها متوسل شو تا دعاها زودتر اجابت شود.
نکات پایانی:
1.هیچ گاه از رحمت بیکران الهی ناامید نباشید. همواره خواهان امور دنیایی و آخرتی البته با قید مصلحت و حکمت از خداوند حکیم باشید، نه استجابت دعا و برآورده شدن حاجات به هر قیمتی. پس از بی قراری و عجز و ناله افسرده ساز (حتی به صورت دعا) به شدت بپرهیزید. تأخیر در برخی امور به ظاهر مثبت و ضروری نشان دهنده بی‌توجهی خداوند به امور بندگانش نیست.
2. برای رهایی از افکار پریشان به مطالعه کتاب های تاریخی و زندگی نامه و شرح حال بزرگان بپردازید. ببینید که دنیا با همه عرض و طولش کوچک تر از آن است که بخواهیم با کوچک ترین ناکامی افسرده گردیم و با بزرگ ترین کامیابی ها خشنود.
3. اگر به أوصاف الهی توجه کنیم و به صفات پروردگار ایمان بیاوریم و بدانیم خداوند رئوف و رحیم است، در می‌یابیم که اگر خواسته‌های انسان بر آورده نمی‌شود، دلیلش بخل، ضعیف کشی، تسویه حساب و زورگویی نیست. خداوند با توجه به کمال و سعادت و مصلحت انسان خواسته‌های او را اجابت می‌کند. در دعای افتتاح می‌خوانیم: «اگر حاجتم را دیر برآوردی، از سر نادانی بر تو عتاب کردم،‌ در صورتی که تأخیر در اجابت حاجتم برایم بهتر بوده است، زیرا تو به فرجام امور آگاهی».
4. مشکلات دنیا: انسان از آغاز زندگی حتی از لحظه‏ای که نطفه او در قرارگاه رحم واقع می‌شود، مراحل زیادی از مشکلات و درد و رنج‏ها را تحمل می‌کند تا متولد می‌شود. بعد از تولد در دوران طفولیت و سپس جوانی و از همه مشکل‏تر در دوران پیری، با انواع مشقت‏ها و رنج‏ها رو در رو است. این طبیعت زندگی در دنیا است و کم و بیش شامل همه انسان‏ها می‌شود و کسی از آن استثنا نیست. انتظار وضعی غیر از این داشتن اشتباه است. نگاهی به زندگی انبیا و اولیای الهی نشان می‌دهد که زندگی این گل‏های سر سبد آفرینش نیز با انواع ناملایمات و درد و رنج‏ها قرین است. هنگامی که دنیا برای آنها چنین باشد، وضع برای دیگران روشن است. سختی‏ها و گرفتاری‏ها مقدمه کمال و پیشرفت است. این امور برای تکامل بشر ضرورت دارد. اگر سختی‏ها و رنج‏ها نباشد، بشر تباه می‌گردد. قرآن کریم می‌فرماید: « انسان را در رنج و سختی آفرینش قرار دادیم».(3)
همه این مشکلات و سختی ها هم به نوعی تجلی رحمت بی انتهای خداوند در حق بندگان است تا آن ها بتوانند خود را به کمالی برسانند که بهترین و زیباترین زندگی را در عالم آخرت که جایگاه حقیقی آن هاست، درک کرده ،به سعادت حقیقی و همیشگی نائل گردند.
5. حُسن ظن و اعتماد به خدا کلید بسیار از درهای قفل شدة زندگی و خوشبختی‌ها است. خداوند حُسن ظن و اعتماد داشته باشید. او نسبت به بندگانش بسیار مهربان است. خیر و سعادت را گاهی در قالب سختی‌ها و مشکلات ظاهر می سازد و گاهی در لباس آسایش و نعمت ها. خدا به علم نامحدود خویش می‌داند که صلاح و رستگاری چه کسی از بندگان مؤمنش در میدان مشکلات و مصایب نهفته است و کدام یک از آنان باید در رفاه و نعمت‌ها آن را جستجو کنند. پس باور داشته باشیم که در صورت انجام تکالیف و وظایفی که خداوند برای اهل بلا و مشکلات یا رفاه و نعمت‌ها قرار داده، هر وضعیتی برای ما پیش آید، خیر و خوشبختی ما در همان نهفته است.
به عنوان مطلب آخر، داستانی را ذکر می کنیم: مولوی عارف و شاعر بزرگ ایران، داستانی نقل می کند: مردی بسیار دعا و گریه می کرد، شبانگاهی شیطان به او گفت: این همه «یا الله یا الله» گفتی، آیا خداوند حتی یک لبیک به تو گفت؟ مرد از این پیام دل آزرده شد و آن را باور کرد و دست از دعا و نیایش برداشت، چرا که می دید این اعمال سودی ندارد و خداوند به او اقبال نکرده است. یک شب ندای آسمانی او را متوجه اشتباهش کرد و به او گفت: همین که توفیق پیدا می کنی و «یا الله یا الله» می گویی این نتیجه لبیک گفتن ما است. اگر ما لبیک نگوییم هرگز تو این حال معنوی را پیدا نمی کنی زیرا هر «یا الله» تو لبیک ماست و خود دعا کردن، یک ذخیره ای معنوی برای آخرت می باشد. (4)
اگر خواستید در برکات مشکلات و حکمت آن مطالبی را بدانید، نامه دیگری مرقوم فرمایید و یا با شماره (09640) تماس بگیرید.
پی نوشت ها:
1. شهيد مطهرى، مجموعه‏آثار، ج‏1، ص 178، انتشارات صدرا، تهران، 1378ش.
2. برای اطلاعات بیشتر؛ ر.ک، مفاتیح الجنان ، شیخ عباس قمی(ره).
3. بلد (90) آیه 4.
4. مولوی، مثنوی معنوی، دفتر سوم، ص 352.