سلام -میخواستم ببینم ایا این دعا اعتبار دارد؟در مهج الدعوات از سید بن طاووس امده:دعای عظیم الشان نور
حضرت امير المومنين (ع)فرمودند که هر که در هر روز يکبار يا در سالي يکبار يا در عمر خود يک مرتبه اين دعا را بخواند مراد هر دو جهان او برآيد و او را از هيچ آفريده بيم نباشد زينهار به هر کس نياموزيد که به حرام بيازمايند نعوذبالله
و از جمله خواص اين دعا آن است که خواننده اش پيوسته در نظر خلايق عزيز و مکرم گردد و از تهمت و مذلت ايمن باشد و از منت مردم اسوده شود و از شر دشمنان و حسوددان و منافقان در امان باشد و کارهاي بسته ي او گشاده گردد و دشمن بر او ظفر نيابد، قرض او ادا شود و محتاج مردم نگردد و در نظر پادشاه عزيز باشد و سحر و ساحران در وي کاگر نشود و از وسوسه ي شيطان ايمن باشد و هر کاري که پيش گيرد حق تعالي او را مدد و نصرت کند و افراد هر خانه که اين دعا در آن باشد از خستگي و مرگ مفاجات ايمن باشند و در آن خانه برکت و نعمت بسيار باشد و هرگز برکت از آن خانه نرود و قحطي در آن خانه راه نيابد و
از جمله خواص اين دعاي عظيم الشان نوشته شده که :اگر عزيزي در سفر داريد روزهاي دوشنبه و پنجشنبه و جمعه اين دعا رو بخواند در همان چند روزه آن مسافر به سلامت باز گردد به حرمت اين دعا و اگر به سفر رود اين دعا را با خود دارد تا جان و ماش محفوظ باشد و دشمن بر وي ظفر نيابد و اگر درويش باشد توانگر شود تا به زيارت کعبه رود و اگر فاسق باشد عابد شود و اگر شارب الخمر باشد خداوند او را توبه نصوح کرامت فرمايد
و هر کس اين دعا را با خود دارد،محبوب القلوب و مقبول طبع جميع مردم گردد و هر کس از روي اخلاص و اعتقاد درست بخواند و شک نياورد به مقصود و مدعاي خود برسد و در روايت ديگري از حضرت امير المومنين (ع) مروي است که فرمود: هر کس دعاي نور را در عمر خود يک بار بخواند حق تعالي از گناهان او در گذرد به برکت اين دعا، و چون اين دعا را خوانند همه بلاها دفع خواهد شد
اين دعا را عزيز و محترم بايد داشت،چنانکه مشروط است که اين دعا را با مشک و زعفران بر کفن ميت نويسند آن مرده را عذاب قبر نباشد و صد هزار نور در قبر او بتابد و سوال نکير و منکر بر او آسان شود و هفت هراز فرشته بر سر قبر او حاضر شوند و بر دست هر يک طبقي از نور که بر سر او نثار کنند و گويند: مترس و اندوه مدار که ما مونس توييم تا روز قيامت و قبر او را فراخ کنند چندان که چشم کار کند و دري از بهشت به قبر او گشايند
و ديگر آنکه جبرئيل عرض کرد يا رسول الله من شرم ميکنم از آن بنده که اين دعا بر کفن او نوشته شده باشد و من او را عذاب کنم و نيز عرض کرد خدا ميفرمايد: پيش از آدم بنهصد سال اين دعا را بر کنگره ي عرش ثبت کردم و به هيچ پيغمبري نفرستادم الّا به امت هاي تو
هر کس آنرا به صدق دل در ماه رمضان در روز آدينه در هنگاميکه نماز صبح را گذارده باشد و با کسي سخن نگفته باشد بخواند هر حاجتي که دارد حق تعالي در شب قدر که شب فيض است برآورد و چون در ماه رمضان خواند به شروطي که ذکر شد هفت هزار فرشته از مکه و هفتاد هزار از بيت المقدس جمع شوند و هر يکي را هزار سر باشد و بر هر سري هزار دهان و در هر دعان هزار زبان به هر زباني هزار تسبيح و تهليل گويند و ثواب آن براي خواننده باشد تا روز قيامت و اگر ثواب اين دعا را ده قسمت کني و هر قسمت آن برابر کوهي به بزرگي دنيا باشد و اگر تمام ثواب آنرا شرح کنم بيشتر امت تو عاصي شوند و تکيه بر اين دعا کنند و خلل در دين پيدا شود يا رسول الله
خداي تعالي مي فرمايد هرکس که اين دعا را بخواند هر حاجتي که ميان من و او باشد روا کنم خوشا بحال بنده اي که اين دعا را در کفن خود نوشته باشد چون روز قيامت از قبر سر بردآرد هزار فرشته به استقبال او بفرستم که هر يک را بيرقي از نور در دست باشد با هفتاد هزار غلام که هر يک لجام اسبي بدست که شکم آنها از در و يالشان از ياقوت سرخ و موي آنها چون گيسوي زنان و در پشت هر اسبي قبه اي از نور و در هر قبه چهارصد پرده ازنور آويخته ميان هر قبه هزار حوري که بر تختهاي استبرق نشسته باشند و بر هر سري هزار گيسو باشد از مشک و عنبر و زعفران و کافور با نامهاي موکل نوشته و اگر اين دعا را بخواند چون سر از قبر بردارد هزار فرشته ديگر بيايند که دست هر يک جامي که چهار گونه طعام و شير و انگبين صاف در آن باشد و بر سر هر جامي سرپوشي از نور و بر آن سرپوش ها نوشته شده باشد: لا اله الإ الله محمد رسول الله علي ولي الله و اين جام ها را بدست وي دهند تا بياشامد و آن فرشتگان او را ميبرند تا به عرصات قيامت که هر که او را ببيند گويد: اين کدام پيامبر است يا کدام شهيد از جانب حضرت رب العزه
ندا رسد که اين نه پيغمبر است و نه شهيد، بلکه يکي از امتان محمد(ص) است که دعاي نور را خوانده من اورا اين عطيه کرامت کرده ام
يا رسول الله هر کس در اين دعا شک کند ملعون دنيا و آخرت است
پس جيرئيل (ع) دعا را خواند و حضرت آنرا آموخت
والله اعلم بالصواب
بسم الله الرحمن الرحيم
اللهم يا نورَ النّورِ تنوّرتَ بالنّورِ و النورُ في نورکَ يا نورُ
اللهم ياعزيزُ تَعَزَّزتَ بالعِزَّةِ و العِزَّهُ في عِزَّةِ عزّتِکَ يا عزيزُ
اللهم يا جليلُ تَجَلّلتَ بالجَلالِ و الجلالُ في جلالِ جَلالِکَ يا جليلُ
اللهم يا قَديمُ تَقَدّمتَ بالقَدَمِ و القَدَمُ في قَدِمَ قِدمِکَ يا قديمُ
اللهم يا قَديرُ تَقَدَّرتَ بالقُدرَةِ والقُدرَةُ في قُدرةِ قُدرتِکَ يا قديرُ
اللهم يا وهّابُ تَوَهّبتَ بالهَيبَةِ والهَيبَةُ في هَيبَةِ هَيبَتِکَ يا وهّابُ
اللهم يا عليمُ تَعَلَّمتَ بالعِلمِ و العِلمُ في عِلمِ عِلمِکَ يا عليمُ
اللهم يا حکيمُ تَحَکّمتَ بالحِکمَةِ و الحِکمةُ في حِکمَةِ حِکمَتِکَ يا حکيمُ
اللهم يا مالکُ تَمَلّکتَ بِالمُلکِ و المَلَکوتُ في مَلَکوتِ مَلَکوتِکَ يا مالکُ
اللهم يا قدُّوسُ تَقَدَّستَ بالقُدسِ والقُدسُ في قُدسِ قُدسِکَ يا قُدُّوسُ
اللهم يا صبورُ تَصَبَّرتَ بِالصَّبرِ و الصَّبرُ في صَبرِ صَبرِکَ يا صَبوُرُ
اللهم يا مَنّانُ تَمَنَّنتَ بِالمِنَّةِ والمِنَّةُ في مِنَّتِ مِنَّتِکَ يا مَنّانُ
اللهم يا فَردُ تَفَرَّدتَ بِالفَردِ و الفَردُ في فَردِ فَردِکَ يا فَردُ
اللهم يا واحِدُ تَوَحَّدتَ بِالوَحدانِيَّةِ والوَحدانِيَّةُ في وَحدانِيَّةِ وَحدانِيَّتِکَ يا واحِدُ
اللهم يا جَميلُ تَجَمَّلتَ بِالجَمالِ والجَمالُ في جَمالِ جمالِکَ يا جميلُ
اللهم يا سلامُ تَسَلَّمتَ بِالسَّلامِ والسَّلامُ في سَلامِ سَلامِکَ يا سَلامُ
اللهم يا ربِّ تَرَبَّيتَ بِالرُبوبِيَّةِ والرُّبُوبِيَّةُ في رُبوُبِيِّةِ رُبوُبِيَّتِکَ يا رَبُّ
اللهم يا قَهّارُ تَقَهَّرتَ بِالقَهرِ والقَهرُ في قَهرِ قَهرِکَ يا قهّارُ
اللهم يا جبّارُ تَجَبَّرتَ بالجَبَروُتِ والجَبَروُتُ في جَبَروُتِ جَبَروُتِکَ يا جَبّارُ
اللهم يا کَريمُ تَکَرَّمتَ بالکَرَمِ والکَرَمُ في کَرَمِ کَرَمِکَ يا کَريمُ
اللهم يا کبيرُ تَکَبَّرتَ بالکِبرياءِ والکِبرياءُ في کِبرياءِ کِبريائِکَ يا کَبيرُ
اللهم يا رَحيمُُ تَرَحَّمتَ بالرَّحمةِ والرَحمةُ في رَحمَةِ رَحمَتِکَ يا رَحيمُ
اللهم يا عَظيمُ تَعَظَّمتَ بالعَظَمَةِ و العَظَمَةُ في عَظَمَةِ عَظَمَتِکَ يا عَظيمُ
اللهم يا مَجيدُ تَمَجَّدتَ بالمَجدِ والمَجدُ في مَجدِ مَجدِکَ يا مَجيدُ
اللهم يا حَليمُ تَحَمَّلتَ بالحِلمِ و الحِلمُ في حِلمِ حِلمِکَ يا حَليمُ
اللهم لا الهَ الّا انتَ انَّکَ علي کُلِّ شيءٍ قَديرٌ
سُبحانَ القَهّارُ سُبحانَ الغَفّارُ
سُبحانَ القادِرُ سُبحانَ العَزيزُ
سُبحانَ القاهِرُ سُبحانَ الجَبّارُ
سُبحانَ الصَّبيرُ سُبحانَ الجبّارِ الوَهّابُ
سُبحانَ المانِعُ سُبحانَ المُبين
سُبحانَ الحَيُّ سُبحانَ القَيُّومُ
سُبحانَ الشّافي سُبحانَ الکافي
سُبحانَ المُعافي سُبحانَ الموُمِنُ
سُبحانَ المُهَيمِنُ سُبحانَ الماجِدُ
سُبحانَ الواحِدُ سُبحانَ الاَحَدُ
سُبحانَ الرَّحمَنُ سُبحانَ الجَليلُ
سُبحانَ الکَريمُ سُبحانَ المُقَدِّمُ
سُبحانَ المُؤَخِّرُ سُبحانَ الَاوَّلُ
سُبحانَ الاخِرُ سُبحانَ الظّاهرُ
سُبحانَ الباطِنُ سُبحانَ الوافي
سُبحانَ الغَنيُّ سُبحانَ المُغَني
سُبحانَ المُقَدِّرُ سُبحانَ النّوُرُ
سُبحانَ الهادي سُبحان الجَليلُ
سُبحانَ المُجيبُ سُبحان اللهِ وَ الحَمدُ لِلّهِ وَ لَا الهَ الّا اللهُ اَکبَرُ
سُبحانَ اللهِ المُسَمّي قَبلَ اَن يُسَمّي
سُبحانَ العَليِّ الاَعلي سُبحانَ اللهِ و تعالي عمّا يَقوُلوُنَ عُلُوًّا کَبيرًا
سُبحانَ ذي المُلکِ والمَلَکوُتِ
سُبحانَ ذي العِزَّةِ و العَظَمَةِ والهَيبَةِ والقُدرَةِ وَالکِبرياءِ والجَلالِ والجَبَروُتِ
سُبحانَ المَلِکِ المَعبوُدِ سُبحانَ المَلِکِ المَقصوُدِ
سُبحانَ المَلِکِ الحَيِّ العَليمِ الحَکيمِ الَّذي لايَنامُ و لا يَفوُتُ اَبَدًا دائِمًا باقِيًا سُبّوُ حٌ قُدوُسٌ رَبُّنا و رَبُّ الملائِکَةِ
و الرّوُحُ لا الهَ الّا اللهُ وَحدَهُ لا شَريکَ لَهُ لَهُ المُلکُ وَ لَهُ الحَمدُ و هُوَ علي کلِّ شيءٍ قَديرٌ
يا حَيُّ يا قَيّوُمُ يا ذَالجَلالِ وَالاِکرام
لا الهَ الّا هُوَ عَلَيهِ وَ تَوَکَّلتُ وَ هُوَ رَبُّ العَرشِ العَظيمِ وَ لا حَولِ وَلا قُوَّةِ اِلّا بِاللهِ العَلِيِّ العَظيمِ
بِرَحمَتِکَ يا اَرحَمَ الرّاحمينَ
لا الهَ الّا اللهُ الحَليمُ الکَريمُ
لا الهَ الّا اللهُ العَليُّ العَظيمُ
سُبحانَ اللهِ ربِّ السَّمواتِ السَّبعِ وَرَبِّ الاَرَضينِ السَّبعِ وَ ما فيهِنَّ و مابَينَهُنَّ و رَبُّ العَرشِ العَظيمِ
وَ اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمينَ
يا مَن اَظهَرَ اَلجَميلِ وَ سَتَرَ اَلقَبيحِ يا مَن لَم يُؤاخِذ بِالجَريرَةِ وَ لَم يَهتِکَ السِّترَ
يا عَظيمَ اَلعَفوِ يا حَسَنَ التَّجاوُزِ يا واسِعَ اَلمَغفِرَةِ و يا باسِطَ اَليَدَينِ
بِالرَّحمَةِ يا صاحِبَ کُلِّ نَجوي و يا مُنتَهي کُلِّ شَکوي و يا مُفَرِّجَ کُلِّ کُربَةٍ يا مُقيلَ کُلِّ عَثرَةٍ يا کَريمَ الصَّفحِ
يا عَظيمَ المَنِّ يا مُبتَدِءًا بِالنِعمِ قَبلَ اِستِحقاقِها يا رَبّاهُ يا سَيِّداهُ يا غايَةَ رَغبَتاهُ
اَسئَلُکَ بِکَ و بِمُحَمَّدٍ و عَلِيٍّ و فاطِمَةَ و الحَسَنِ و الحُسَينِ و عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ و مُحَمَّدَ بنَ عَلِيٍ
و جَعفَرِبنِ مُحَمَّدٍ و موسَي بنِ جَعفَرٍ و عَلِيِّ بنِ موسي و مُحَمَّدَ بنِ عَلِيٍّ و عَليِّ بنِ مُحَمَّدٍ وَ الحَسَنِ بنِ عَليٍّ
وَالقائِمِ المَهدِيِّ الاَئِمَّةِ الهادِيَةِ عَلَيهِمُ السَّلامُ اَن تُصَلِّيَ علي مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ
و اَسئَلُکَ يا اللهُ يا اللهُ اَلّا تُشَوِّهَ خَلقي بالنّارِ و اَن تَفعَلَ بي ما اَنتَ اَهلُهُ بِرَحمَتِکَ يا اَرحَمَ الرّاحِمينَ
پرسشگر محترم
دعایی به نام "دعای نور" و "حرز فاطمه" مشهور است و در کتب روایی معتبر ثبت است که هم مختصر است و هم این ثواب های طولانی در روایت آن نقل نشده است. حضرت زهرا این دعا را به سلمان یاد داد و به مواظبت و توسل پیوسته به آن دعا توصیه کرد و گفت کسی که بر این دعا استمرار داشته باشد، هیچ گاه به تب گرفتار نمی شود و دعا به این شرح است: بسم الله النور، بسم الله نور النور، بسم الله نور على نور، بسم الله الذي هو مدبر الأمور، باسم الله خالق النور من النور ، والحمد لله الذي خلق النور، وأنزل النور على الطور ، في كتاب مسطور ( بقدر مقدور ) على نبي محبور، الحمد لله الذي هو بالعز مذكور ، وبالفخر مشهور، و على السراء والضراء مشكور ، و صلى الله على سيدنا خير خلقه محمد وآله الطاهرين الميامين المباركين الأطهار وسلم تسليما دائما كثيرا ). (1)
اما دعایی که شما نقل کرده اید با آن همه ثواب را در جایی نیافتیم و همه نرم افزارهای موجود را جستجو کردیم و ظاهرا این از دست ساخت های دراویش باشد که با جعل این ثواب های عجیب و غریب به خیال خود در جهت جذب مردم به دعا و عبادت و ... هستند.
در روایاتی نسبت به انجام عبادات، نمازهای مستحبی و دعاها، ثواب های عظیم وعده داده شده که اولا این روایات غالبا خبر واحد هستند و سند آنها هم غالبا قوی نمی باشد. ولی چون مربوط به مستحبات است و روایات معتبری داریم که اگر بر انجام کاری وعده ثوابی به نقل از ما به شما رسید و شما با اخلاص و برای اجابت دعوت ما و رسیدن به آن ثواب، آن عمل مستحبی را انجام دادید. (مثلا آن نماز یا دعا را خواندید)، به آن پاداش می رسید. حتی اگر ما هم آن وعده را نداده باشیم. (2) با توجه به این روایات عالمان در ادله مستحبات سخت گیری نکرده اند و اگر روایتی به طریق قابل اعتماد به دستشان می رسید آن را نقل می کردند و بدان عمل می نمودند و به عمل به آن فرامی خواندند. اما نه این که هر کلامی را از هر جا و بی حساب و کتاب بپذیرند.
این دعایی که شما نقل کرده اید. اگر در "مهج الدعوات" سید بن طاووس بود، بدان توصیه می کردیم. ولی چون این دعا معلوم نیست از کجا آمده، اصلا قابل اعتنا نیست و بدان توصیه نمی شود.
نکته دیگر این که دعاها و نماز های مستحبی که در آنها وعده ثواب های عظیم داده شده، مقید و مشروط به ایمان و اخلاص و ... می باشد که این قید و شرط ها در جاهای دیگر تاکید شده است مثلا قرآن می فرماید:
إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقينَ (3)
خدا، تنها از پرهيزگاران مىپذيرد!
یا در روایاتِی این قید با واژه "مخلصا" آمده :
من شهد أن لا إله إلا الله مخلصا وجبت له الجنة (4)
هر کس با اخلاص و با اعتقاد کامل به یکتایی خدا شهادت دهد، بهشت بر او واجب می شود.
بنا بر این خواندن دعاها و انجام نماز های مستحبی و ... به شرطی ما را به ثواب های عظیم آخرت می رساند که با اخلاص و اعتقاد قلبی عمیق همراه بوده و هدایتگر فکر و خُلق و عمل ما باشد. و گرنه خواندن بدون فهم و تأثیر پذیری از آنها، نتیجه ای ندارد.
پی نوشت ها:
1. راوندی، دعوات، قم، مدرسه الامام المهدی، 1407 ق، ص 208.
2. مجلسی، بحار الانوار، بیروت، الوفا ،1404 ق، ج 2، ص 256 - 257.
3. مائده (5) آیه 26.
4. کلینی، کافی، تهران، اسلامیه، 1365 ش، ج 2، ص 520.
