سلام
آیا توی قرآن به طور صریح ذکر شده که نامحرمان نباید هیچگونه ارتباط فیزیکی باهم داشته باشن؟
منظورم از ارتباط فیزیکی مثلا دست دادن هست
لطفا فقط از قرآن بگید.
منابع تشریع و قانون گذاری در اسلام فقط قرآن نیست، بلکه روایات اسلامی هم که از پیامبر و امامان معصوم نقل شده است، نیز یکی از منابع تشریع و قانون گذاری به شمار می آید.
برخی از احکام مانند حرمت دست دادن مرد با زن نامحرم در قرآن نیامده ، ولی در روایات اسلامی به حرمت آن تصریح شده است، و این از بدیهیات و ضروریات دین اسلام به شمار آمده است، که در این جا به دو مورد از آن ها اشاره می شود،پیامبر اسلام(ص) در این باره می فرماید:
من صافح امرئة تحرم علیه فقد باء بسخط من الله و من التزم امرئة ...... (1) کسی که با زن نامحرم دست بدهد، زمینه غضب خدا را فراهم کرده است.
درحدیث دیگر از امام صادق(ع) آمده است :
أبي بصير عن أبي عبد اللّٰه (ع)، قال: قلت له: هل يصافح الرجل المرأة ليست بذات محرم؟ فقال: «لا، (2)
ابی بصیر می گوید: از امام پرسیدم: آیا مرد می تواند به زنی که محرم او نیست، دست دهد ،حضرت فرمود: نه .
البته در آیات ذیل به صورت کلی مطالبی بیان شده است که می تواند از مصادیق آن باشد:
1- « وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلاً ؛(3)و نزديك زنا نشويد كه كار بسيار زشت و بد راهى است».
گناه بزرگی که در این آیه اشاره شده است زنا و عمل منافى عفت است.
در اين بيان كوتاه نمىفرماید زنا نكنيد، بلكه مى فرماید به اين عمل شرمآور نزديك نشويد، اين تعبير علاوه بر تاكيدى كه در عمق آن نسبت به خود اين عمل نهفته شده، اشاره لطيفى به اين است كه آلودگى به زنا غالبا مقدماتى دارد كه انسان را تدريجا به آن نزديك مىكند، چشمچرانى وتماس بخشی از بدن به نامحرم يكى از مقدمات آن است، برهنگى و بى حجابى مقدمه ديگر، كتاب هاى بدآموز و" فيلم هاى آلوده" و" نشريات فاسد" و" كانونهاى فساد" هر يك مقدمهاى براى اين كار محسوب مىشود.
همچنين خلوت با اجنبيه (يعنى بودن مرد و زن نامحرم در يك مكان خالى و تنها) عامل وسوسهانگيز ديگرى است.
2- «قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ -وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى جُيُوبِهِنَّ وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلى عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ (4) به مؤمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گيرند، و فروج خود را حفظ كنند، اين براى آنها پاكيزهتر است،خداوند از آنچه انجام مىدهيد آگاه است. - و به زنان با ايمان بگو چشمهاى خود را (از نگاه هوسآلود) فرو گيرند، و دامان خويش را حفظ كنند، و زينت خود را جز آن مقدار كه ظاهر است آشكار ننمايند، و (اطراف) روسرىهاى خود را بر سينه خود افكنند(تا گردن و سينه با آن پوشانده شود)و زينت خود را آشكار نسازند مگر براى شوهرانشان يا پدرانشان يا پدر شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران همسرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان، يا پسران خواهرانشان، يا زنان هم كيششان يا بردگانشان (كنيزانشان)يا افراد سفيه كه تمايلى به زن ندارند يا كودكانى كه از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نيستند،آنها هنگام راه رفتن پاىهاى خود را به زمين نزنند تا زينت پنهانيشان دانسته شود.(و صداى خلخال كه بر پا دارند به گوش رسد)و همگى به سوى خدا بازگرديد اى مؤمنان تا رستگار شويد».
اين سوره و آیات آن در حقيقت سوره عفت و پاكدامنى و پاكسازى از انحرافات جنسى و مبارزه با چشمچرانى و ترك حجاب است، و بحث هاى مختلف آن از اين نظر انسجام روشنى دارد، آيات مورد بحث كه احكام نگاه كردن و چشم چرانى و حجاب را بيان مىدارد نيز كاملا به اين امر مربوط است و نيز ارتباط اين بحث با بحث هاى مربوط به اتهامات ناموسى بر كسى مخفى نيست.
پی نوشت:
1. شیخ صدوق، امالی،تهران، نشر اعلمی، ص 429.
2. شیخ حر عاملی ،وسائل الشیعه،موسسه آل البیت،سال1409ق ،كتاب النكاح، أبواب مقدمات النكاح،ج 20، ح 1.
3.اسراء (17) آیه 32.
4.نور (24) آيات 30 تا 31.