كسي كه مرتكب گناه لواط شده ايا خداوند توبه او را ميپذيرد و اگر توبه كند حد شرعي ان چيست؟
برادر گرامی! لواط گناه بسیار بزرگی است که اگر از آن توبه نشود عقوبت سختی را همراه دارد.
ولی خداوند به پیامبرش می فرماید: به بندگان گنهکار نوید بده :
« قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيم؛
بگو:اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است».(1)
شرط آمرزش گناه را در آیه ای می فرماید:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهار؛
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به سوى خدا توبه كنيد، توبهاى خالص. اميد است با اين كار پروردگارتان گناهان تان را ببخشد و شما را در باغ هايى از بهشت كه نهرها از زير درختانش جارى است، وارد كند».(2)
توبۀ نصوح و واقعی را امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید چهار شرط دارد:
«التّوبة ندم بالقلب، و استغفار باللّسان، و ترك بالجوارح، و إضمار أن لا يعود؛ (3)
توبه پشيمانى دل است، طلب آمرزش به زبان، ترك كردن گناه، و تصميم به عدم بازگشت به گناه».
پس توبه کننده اگر قلباً پشیمان شود و تصمیم بگیرد که دیگر گناه را مرتکب نشود،چنین توبه ای پذیرفته شده است :
«وَ هُوَ الَّذي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئات؛(4)
او كسى است كه توبه را از بندگانش مىپذيرد و بدي ها را مىبخشد».
حال که توبه نمود ،پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود:«التائب من الذنب کمن لا ذنب له؛ کسي که از گناه توبه کند، مثل کسي است که گناهي نکرده است».(5)
بعد از توبه و بخشش الهی ، باید خود را ملتزم به انجام اعمال صالح و خیر نمود تا آثار و گرد و غباری که براثر گناه بر دل و جان انسان نشسته ،از بین رفته و سیئات به حسنات تبدیل شود:
«إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئات؛حسنات، سيئات و آثار آن ها را از بين مىبرند».(6)
اگر توبۀ انسان واقعی باشد ،خدا ضامن شده که آن را بپذیرد حتی فرموده:« إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ ؛ (7) خداوند توبه کنندگان را دوست دارد»یعنی با توبه جزء دوستان خدا می شود.
پس اگر توبه نمودید به وعدۀ خدا اعتماد نمایید و اضطراب و نگرانی را به خود راه ندهید و راه صالحان را در پیش بگیرید .نیازی هم نیست به کسی بیان نمایید توبه و پشیمانی کفایت می کند لذا بعنوان یک سرّ نزد خود نگه دارید.
پی نوشت ها:
1.زمر(39) آیه 53.
2.تحریم (66) آیه 8.
3.عبدالواحد بن محمد تميمي آمدي،تصنيف غرر الحکم، ص 194، انتشارات دفتر تبليغات، قم، 1366 ش.
4.شوری(42) آیه 24.
5.علامه مجلسی،بحارالانوار، اسلاميه، تهران، ج 16، ص 75.
6.هود(11) آیه 114.
7. بقره (2) آیه 222 .
