در صورت صحت آیا این کار خلاف شان حضرت رسول (ص) و ناقض افضلیت ایشان بر حضرت زهرا (س) نمی باشد؟

در کتاب های معتبر شیعه و سنی نقل شده که چون فاطمه(س) خدمت پیامبر خدا می رسید، با کلمات محبتآمیز و محترمانه پدر بزرگوارش رو برو می شد، و پیامبر به احترام فاطمه (س) از جا بر میخاست، دست فاطمه(س) را گرفته و می بوسید و او را در کنار خود مینشاند. راوی این سخن عایشه همسر پیامبر است.
مرحوم شیخ طوسی از علمای بزرگ و با عظمت شیعه این حدیث را در کتاب امالی(1) با سلسله سندی که به عایشه می رسد، نقل می کند. مرحوم مجلسی نیز این حدیث را در کتاب ارزشمند خویش «بحار الانوار» نقل کرده است. (2)
شیخ محمد بن علی طبری، از عالمان قرن پنجم اين حدیث را در کتاب «بشاره المصطفی لشیعه المرتضى» ص253 آورده است.
از ميان علماي اهل سنت نيز دانشمنداني چون: خوارزمی متوفای 568، از مورخان و محدثان بزرگ اهل سنت در کتاب «مقتل الحسین» ج 1، ص 93، این حدیث را کامل نقل کرده است. حاکم نیشابوری، در قرن پنجم در کتاب «المستدرک على الصحیحین»، ج 3، ص 167 ـ 168، بخشی از حدیث را چنین نقل می کند... آن گاه که فاطمه(س) بر پیامبر(ص) وارد می شد، پیامبر به او «ام ابیها» می گفت و از جا بر می خاست، دست او را می گرفت و می بوسید و او را در جایگاه خود می نشاند. حاکم نیشابوری از بزرگان اهل سنت، سلسله سند حدیث را کامل آورده و می گوید: بر اساس شرایطی که بخاری و مسلم برای صحیح بودن حدیث ذکر کردهاند، اين حدیث از نظر سند صحیح است.
اما درباره فراز دوم پرسش می گوییم:
احترام و تعظيم در برخي موارد نه تنها در مقابل شخص هم رتبه، بلكه در برابر فرد پائين تر نيز منطقي به نظر مي رسد. مانند معلمي که به دانش آموز نمونه خود با هدف الگو گيري دانش آموزان ديگر و براي نشان دادن اهميت علم آموزي، احترام بگذارد.
در مورد سوال نيز با توجه به فضايل و كمالات والاي اسلامي و انساني حضرت فاطمه زهرا (س) كه نه تنها براي زنان بلكه براي مردان آزاده و مسلمان در طول تاريخ، الگوي كاملي هستند، تعظيم و احترام ايشان از سوي هر انساني كه اتفاق بيافتد به معناي عالي بودن رتبه حضرت نسبت به شخص احترام كننده خواهد بود، اما در خصوص رسول گرامي اسلام، اين احترام به معناي تعظيم و تكريم ارزشهاي والاي انساني و الهي مي باشد. چرا كه پيامبر(ص) با احترام و بزرگداشت حضرت فاطمه زهرا(س)، رفتار و كردار حضرت را به عنوان انساني الگو مورد تاييد قرار مي دادند. همانطور كه خداوند در قرآن بر پيامبر(ص) درود مي فرستد. « إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليماً» (سوره احزاب، آيه 56). چنانكه هيچ مفسري درود فرستادن خداوند به پيامبر(ص) در اين آيه را به معناي برتري رسول اسلام بر خداوند ندانسته است.