گناه زنای محسنه چیست؟ .راه توبه آن چگونه است؟وآیا توبه فرد زناکار پذیرفته میشود یا نه؟و اگر فرد زناکار توبه واقعی بکند باز هم اثروضعی این گناه دراین دنیا درآخرت میبیند یا نه؟و آیا باز هم عذاب میشود؟

پرسش: گناه زنا
شرح : گناه زنای محسنه چیست؟ . راه توبه آن چگونه است؟و آیا توبه فرد زناکار پذیرفته می شود یا نه؟
پاسخ:
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز
زنای انسانی که همسر داشته باشد و شرایط برای انجام عمل نزدیکی با او فراهم باشد، یعنی منعی از جهت نزدیکی نباشد، زنای محصنه می باشد.محصنه بودن در مرد و زن فرقی ندارد.
کسی که مرتکب زنای محصنه شده باید فورا توبه کند و از خدای مهربان بخواهد که او را ببخشد . بی تردید خداوند بخشنده ومهربان است.
در گناهانى که خداوند حد براى آن‏ها مقرر داشته مانند زنا، واجب نیست کسى براى جبران گناهش نزد حاکم شرع اقرار کند تا بر او حد جارى نماید، بلکه توبه زناکار، پشیمانى از گناه و عزم برترک آن در آینده و سعى در استغفار مى‏باشد. در این جهت فرقى بین زنا و گناهان دیگر نیست.
زنا چه زنای محصنه باشد و چه زنای غیر محصنه ، حق الله و قابل بخشش است . با توبه می‏توان از عذاب رهایی یافت. یکی از محکمات و مسلمات اسلام در زمینه توبه و بازگشت به سوی خدا این است که همواره باب توبه و شمول رحمت و مغفرت الهی نسبت به جمیع گناهان و تمامی گناهکاران به روی انسان باز است . هرگز جایز نیست کسی در موردی و در زمانی از رحمت و مغفرت الهی مأیوس گردد و خیال کند که دیگر راهی و امیدی برای نجات او نیست.
گنهکار قبل از توبه وضعیتی دارد که به موجب آن مستحق عذاب است، ولی پس از توبه واقعی و انابه و استغفار در پیشگاه خداوند، حالت او دگرگون می‏شود . روح عصیانگر او تصفیه شده و مستحق آمرزش و رحمت می‏گردد. مانند کسی که پس از ارتکاب جرم و ضایع کردن حق دیگری شایسته کیفر است؛ اما وقتی که شاکی را راضی کرد، مستحق تخفیف و یا بخشش می‏شود.
هیچ گناهی غیر قابل بخشش نیست. خداوند بارها در قرآن مجید وعده غفران به تائبان داده ، حتی گناهکاران را فرمان به مأیوس نشدن از رحمت خویش داده است :
«قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا؛ ای پیامبر !به بندگان گناهکار و اسرافکار بگو که نباید از رحمت خداوند مأیوس شوید. آری خداوند تمامی گناهکاران را خواهد بخشید» (1)
اگر کسی مرتکب گناهی شود، ولی پشیمان شده و به درگاه خداوند حقیقتا توبه نماید، خداوند توبه او را می پذیرد.توبه راستین از گناهان آن است که واقعا قصد بازگشت به گناه را نداشته باشد.
بنابر این با عزم جدی به ترک گناه و استغفار به درگاه خداوند، مطمئن باشید خداوند گناه شما را می‏بخشد. هرگز گناه خود را برای کسی بازگو نکنید . فقط با خداوند راز و نیاز کرده و از او آمرزش بخواهید که آمرزنده‏ مهربان است.
پی نوشت :
1. زمر (39) آیه 53.

پرسش: اگر فرد زناکار توبه واقعی بکند باز هم اثر وضعی این گناه در این دنیا درآخرت میبیند یا نه؟و آیا باز هم عذاب می شود؟
پاسخ:
در قدم اول سعي كنيد از اضطراب و نگراني و احساس بیش از حد و افراطی از گناه پرهيز نماييد، كه علل برخي ناهنجاري هاي رفتاري و اخلاقي همین افراط و تفریط ها، است. اگر در شرع، كيفرهايي براي گناهان بر شمرده شده، براي جلوگيري از ارتكاب گناه است؛ نه اين كه انسان، راه بازگشت و توبه را به روی خود بسته ببيند. از اين رو با نشاط و اميد ، راه درست تعیین شده از طرف خدا را طی نموده و از اشتباهات و گناهان خود توبه کنید.
هر گناهی هم اثر تکلیفی دارد و هم اثر وضعی .
اثر تکلیفی گناه با توبه حقیقی از بین می رود و به طور کلی پاک می شود .
توضیح : توبه هرگاه حقيقي و واقعي باشد و از اعماق جان برخيزد و جامع شرايط باشد و انسان از گناهي كه مرتكب شده احساس خجلت و ندامت كند و خود را در پيشگاه خدا شرمنده ببيند و در صدد كسب رضاي حق تعالي باشد، به يقين مقبول درگاه احديت واقع شده و آثار و بركاتش نمايان مي گردد. هر چند گناه بسیار بزرگ و شنیع زنا باشد . قرآن كريم مي فرمايد:
اي بندگان كه بر خود اسراف و ستم كرديد ، از رحمت خدا مأيوس نشويد كه خدا همه گناهان را مي آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است . (1)
توجه حقيقي چنان انسان را دگرگون مي كند كه گويي هيچ گناهي را مرتكب نشده است. امام محمد باقر (ع) مي فرمايد: ‌"التائب من الذّنب كمن لا ذنب له؛ (2) توبه كننده از گناه مانند كسي است كه گناه نكرده است".
توبه حقيقي و خالص كه قرآن از آن به "توبه نصوح" ياد مي كند، موجب محو همه آثار گناه مي گردد .
حضرت امام صادق(ع) مي فرمايد:
"هنگامي كه بنده اي توبه نصوح (حقيقي) كرد مواهب و نعمت هاي كم نظير الهي را متوجه خود مي سازد . اولين اثرش آن است كه محبوب نزد خدا مي شود.
دوم: خداوند در دنيا و آخرت گناهان او را مي پوشاند".
راوي حديث سؤال كرد كه چگونه خدا پرده پوشي مي كند ، فرمود: "هر چه از گناهان كه دو فرشته موكّل بر او، برايش نوشته اند، از يادشان ببرد. به اعضاي بدن، فرمان مي دهد كه گناهان او را پنهان كنيد. به نقاط زمين و هر كجايي كه گناهكار توبه كننده گناه كرده است، دستور مي دهد كه گناهان او را پنهان كنيد . آثار آن را پاك مي كند.
پس توبه كننده در حالي خدا را در قيامت ملاقات مي كند كه هيچ چيزي به ضرر او و بر گناهانش گواهي و شهادت دهنده نيست و چيزي از آن آشكار نخواهد شد".(3)
امّا اثر وضعی گناه :
آثار وضعی گناهان متفاوت است . برخی گناهان آثار وضعی آن ها بدون حاشیه است . بازتاب آن فقط مربوط به جسم و جان خودشان است .
مثلا خوردن سم مهلک و هر چیزی که به بدن زیان وارد کند تکلیفا حرام است اما وضعا اثر کشنده دارد، حال اگر کسی اشتباها سم بخورد، چون نمی دانسته ، تکلیفا حرام نیست، ولی اثر وضعی آن که بیمارشدن و یا از بین رفتن باشد، باقی است.
اگر کسی نداند مالی غصبی است و آن را خریداری کند ، تصرف در اموال غصبی حرام است، اما چون نمی دانسته که غصب است، خریدنش و تصرفات قبل از علم به غصبی بودن حرام نبوده، لکن حکم وضعی دارد، یعنی معامله باطل است ومالک آن مال نمی شود.هم چنین است اگر می دانسته مال غصبی یا دزدی است . وقتی آن را می خرد و تصرف می کند . دو اثر وجود دارد یکی تکلیفی است یعنی گناه کرده و در صورت توبه گناهش بخشیده می شود . و دیگری اثر وضعی دارد . یعنی کسی با خرید و فروش مالک مال غصبی یا دزدی نمی شود . بنا براین اثر وضعی با توبه از بین نمی رود .
در مورد زنا و لواط و مانند آن نیز همین حکم صادق است با توبه حقیقی گناهانش بخشیده می شود . امّا آثار وضعی آن دو نوع است . یک قسمت آن دنیوی و پاک نشدنی است . مثلا اگر با زن مطلقه ای که در عده طلاق رجعی است زنا کند آن زن برای همیشه بر او حرام است . (4) و یا اگر با زنی زنا کند. دیگر نمی تواند با دخترش ازدواج کند (5) یا اثر وضعی گناه لواط که آن حرام بودن ازدواج با خواهر و دختر و مادر لواط دهنده بر لواط كننده است، همچنان به قوت خود باقی است. توبه و استغفار تنها رافع عذاب اخروي عمل انجام شده است، ولي هرگز آثار وضعي آن مانند حكم فوق را برنمي‏دارد،
پس در چنین مواردی نمی توان گفت با توبه کردن حکم وضعی برداشته می شود.
هم چنین پس از ظاهر شدن آثار وضعی گناه و یا انجام گناه به صورت علنی ، توبه رافع آن آثار نیست ، پیامبر اکرم (ص) می فرماید :
« الْمُذِيعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ؛ (6) اظهار و افشا کننده گناه رسوا خواهد شد» . ولی اگر توبه پیش از ظاهر شدن آثار وضعی باشد خداوند آن آثار را به ستاریت خویش می پوشاند.
پي نوشت ها:
1. زمر(39) آيه 53.
2. ثقه الاسلام كليني، الكافي، الناشر: دار الكتب الاسلاميه، تهران، سنه النشر/1365 ه.ش ، ج 2 ، 425 .
3. همان، ص 431 .
4. امام خمینی ، توضیح المسایل ، انتشارات نیلوفرانه ، چاپ چهاردهم ، 1388، ص 380 ، مسئله 2398 .
5. همان ، ص379 ، مسئله 2396 .
6. الكافي ، ج 2 ، ص 428 .