با سلام

من پسری هستم 18ساله که در اردبیل زندگی میکنم با دختری 18ساله که در خرم اباد زندگی میکند اشنا شدم که میخواهیم صیغه خواهر برادری داشته باشیم و فقط به عنوان صحبت کردن باهمدیگر که میخواهیم صحبت کردنمان گناه نباشد و هیچ قصدی نداریم ماننده یه خواهر برادر واقعی همدیگر را دوست داریم و نمیتوانیم همدیگر را فراموش کنیم ؟

با سلام و عرض تبريک فرا رسيدن سال نو و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
در پاسخ به سؤال شما مطالبی را در قالب نکات زیر تقدیم می داریم:
1. ترس از گناه شما کاملاً ستودنی است و این نشانگر این است که جوان مؤمن و خداشناسی هستید که دوست ندارید به گناه و آلودگی های اخلاقی مبتلا گردید. شما را به جهت داشتن این روحیه، تحسین می کنیم و می ستانیم و امیدواریم که با حفظ و تقویت این روحیه، هیچ گاه به گناه آلوده نگردید.
2. بر اساس آموزه های دینی و اسلامی، برای محرم شدن دختر و پسر نا محرم، صیغه خواهر و برادری وجود ندارد و تنها با صیغه ازدواج دائم یا موقت، زن و مرد نا محرم به یکدیگر محرم می شوند؛ یعنی با خواندن صیغه عقد ازدواج در واقع با هم زن وشوهر می گردند. بنابراین، برای محرم شدن نیاز به عقد و ازدواج است و فرقی نمی کند که محرمیت به چه انگیزه و هدفی باشد؛ نگاه کردن، صحبت کردن و یا بوسیدن و... .
3. توجه داشته باشید که به فتوای غالب مراجع تقلید، ازدواج موقت یا دائم دختر باکره، نیاز به اذن پدر دارد و برخی از فقها از جمله آیت الله بهجت (ره) می فرمایند: اگر دختر باکره بخواهد ازدواج دائم یا موقت کند، بنا بر احتیاط تکلیفاً باید از پدر و یا جدّ پدری اش اجازه بگیرد. (1) همچنین باید به دیگر شرایط و احکام آن ملزم بود که در غیر این صورت، عقد ازدواج ایراد شرعی پیدا می کند و درست نیست.
4. نکته مهمی که باید به آن مسئله پرداخته شود این است كه ببینید ارتباط با جنس مخالف و دختر مورد نظرتان، به چه منظور و هدفي است؟ و محتواي این رابطه چيست؟ اگر اين رابطه يك رابطه آموزشي و به منظور تعليم و تعلم است، شرایط خاص آموزش را مي طلبد و اگر رابطه اقتصادي جهت داد و ستد و خريد و فروش و نظاير آن است، خصوصيات خاص ديگري را لازم دارد و همين طور، ديگر روابط كه محتواي رابطه امر ديگري است. همان محتوا، تعيين كننده ويژگي هاي لازم جهت ارتباط با طرف مقابل خواهد بود و هر كدام بايد در جاي خود مورد بحث و بررسي قرار گيرد. اما اگر "خود رابطه" و "ارتباط با ديگري" به عنوان يك هدف مطرح باشد و اين كه در دوران جواني انسان نياز دارد با ديگري ارتباط داشته باشد و همراز و هم صحبت و همسخني داشته باشد، در اين صورت ابتدا بايد بررسي شود كه آيا اصولاً ارتباط با جنس مخالف عرفاً، عقلاً و شرعاً مقبول و مطلوب و صحيح است يا نه؟ با نگاهي به آموخته هاي ديني و تجارب افراد با تجربه و حتي با اندكي دقت و تأمل در فطرت سليم و پاك خود، در خواهيم يافت كه اصل ارتباط با جنس مخالف به عنوان يك هدف و داشتن رابطه با وي، مطلوب و معقول و مشروع نيست. قرآن هم زنان را از داشتن رابطه پنهاني با مردان نهي كرده است و هم مردان را از داشتن ارتباط با زنان منع نموده است. البته به اين معنا نيست كه هر گونه ارتباطي با جنس مخالف، ممنوع است؛ بلكه ارتباط با جنس مخالف به منظور "صرف رابطه داشتن" و همسخن بودن با وي، به عنوان يك دوست، مورد نهي عقل و شرع و عرف واقع شده است. وقتي امير مؤمنان(ع) مي فرمايد: «من به زنان جوان سلام نمي كنم»، ايشان از داشتن يك رابطه بسيار كوتاه و اندك اكراه دارد، چگونه مي توان ما انسان هاي عادي به خود چنين اجازه اي بدهيم كه از تعميق ارتباط با جنس مخالف سخن به ميان آوريم.
البته گاهي براي اموري همچون ازدواج و مقدمات آن و آشنايي دختر و پسر با يكديگر قبل از ازدواج، لازم است دو جوان در جلساتي به بررسي وضعيت اخلاقي، اجتماعي و خانوادگي همديگر بپردازند تا بهتر بتوانند زندگي مشترك آينده خود را پايه ريزي كنند كه در اين مورد هم، بايد دختر و پسر اين ارتباط ها و روابط كلامي را تحت اشراف و اطلاع خانواده هاي خود انجام دهند كه از هر گونه شائبه اي مصون باشند؛ چه اين كه به تجربه ثابت شده در بسياري موارد تحت پوشش دوستی، جوانان در دام هاي خطرناكي گرفتار شده اند و پاكي و صفاي خود را از دست داده اند و جز افسوس، چيزي را به دنبال نداشته است.
5. اصولاً باید توجه داشت که هر گونه روابط دختر و پسر، حتی اگر به انگیزه و قصد ازدواج باشد، داراي آفت ها و آسيب هاي رواني و اجتماعي جبران ناپذيري است؛ چه برسد به مواردی که به انگیزه ازدواج هم نباشد که در این صورت، به یقین آسیب آن بیش تر و خطرناک تر خواهد بود.
6. با توجه به شرايط خاص دوران نوجواني و جوانی، جوانان باید روابط خود را از نظر كمي و كيفي دقيقاً تحت كنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ كنند. پيدايش علايق و الفت ها، هر چند غير اختياري است، ولي شيوه هاي هدايت آن اختياري است. بنابراين، حتي الامكان بايد كوشيد علايقي كه سرانجام معلوم و مشخصي ندارد، پديد نيايد.
7. به اطلاع شما می رسانیم که هر نوع ارتباط با جنس مخالف، به حساسيت و مواظبت خاص نياز دارد؛ زيرا جاذبه طبيعي و زيستي دختر و پسر، به ويژه در سنين نوجواني و جوانی، زمينه انحراف ارتباط هاي انساني را فراهم مي‏سازد و ارتباط ها را تحت تأثير قرار مي‏دهد. بنابراين، نبايد از آفاتي كه در جاذبه‏هاي زيستي ريشه دارد، غفلت كرد؛ زيرا روابط انساني، سخت از اين ناحيه آسيب مي‏پذيرد و به انحراف مي‏گرايد. خصوصاً این که در بسیاری از مواقع، انگیزه های ناهشیار جنسی که در اغلب موارد خود فرد نیز از آن بی خبر است، باعث این گونه ارتباطات و عشق و علاقه های غیر شرعی می گردد.
8. نكته ديگري كه حساسيت اين نوع ارتباط را فزوني مي‏بخشد، پيامد منفي شكست يا منحرف شدن روابط انساني از ناحيه جاذبه جنسي و زيستي است. اگر ارتباط درستي از اين ناحيه به انحراف گرايد، سبب از دست رفتن آبرو و حيثيت اجتماعي و سرمايه زندگي و ارزش و كرامت انساني دو طرف مي‏گردد كه هرگز جبران‏پذير و قابل ترمیم نيست. بنابراین، با توجه به غیر شرعی بودن ارتباط شما، توصیه می شود که ارتباط خود را قطع کنید و او را فراموش سازید و یا در صورت فراهم بودن دیگر شرایط، آن را در چارچوب مورد قبول شرع و عرف که آن هم با ازدواج قانونی میسر می گردد، قرار دهید.

پی نوشت:
1. آیت الله بهجت، توضیح المسائل، م 1891.