با سلام دربرخی کتب ازجمله داستان وراستان شهید مطهری وحکمتها واندرزهای ایشان ج1،ص178در داستان تاثیر کار در تهذیب اخلاق...آمده که امام باقر (ع)مرد فربه ودرشت اندامی بوده که موقع سرکشی به مزارع خود به واسطه فربهی چند نفر زیر بغل ایشان را می گرفتند ؟میخواهم بدانم با توجه به آنچه ما راجع به تناسب اندام وتعادل اندام راجع به ائمه (ع)که به واسطه کثرت روزه وعبادت ایجاد شده بود .آیا این توصیفی که از امام باقر(ع)شده درست میباشد؟باتشکر

پرسشگر گرامی با سلام سپاس از ارتباط تان با این مرکز.
از برخی متون استفاده می شود. امام باقر (ع) چاق بوده است ، اما این امر به گونه ای نبود که حضرت را از حالت معتدل و طبیعی خارج کرده باشد. از آن جايی که حضرت مقدار قوی هیکل بود، وی را چاق نشان می داد .
در ضمن صرف قوی هیکل و چاق بودن امام ، با زهد حضرت منافات ندارد، زیرا امام مانند آن دسته انسان ها نبود که با زیاد غذا خوردن چاق شده باشد. امام یکی از زهاد بود و مانند امامان دیگر زهد و ساده زیستی را رعایت مي كرد و به عبادت خداوند دعا و نیایش می پر داخت . افزون بر آن تنها عوامل چاقی زیاد غذا خوردن نیست ، ممکن است انسان غذای کم بخورد و بهداشت را رعایت کند و چاق شود. شاید امام - به رغم این که- زهد را رعایت و از غذای ساده استفاده می نمود، در عین حال چاق بود . شاید هم حضرت به جهت گرمای زیاد نتوانسته بود یا به جهت کهولت سن یا بیماری نیاز به مساعدت غلامان داشت .
گرچه شهید مطهری از امام به عنوان " انسان چاق و فربه" یاد کرده اما مقصود استاد آن نیست که امام به حدي چاق بود که چند نفر زیر بغل حضرت را گرفته بودند. اگر کسی این قدر چاق باشد ، دیگر نمی تواند کار کند، و حال اینکه امام کار می کرد ، از این رو مورد اعتراض مردى به نام محمد بن منكدر قرار گرفت . او گفت : اين مرد كيست كه در اين هواى گرم خود را به دنيا مشغول ساخته است؟!
امام فرمود: اگر مرگ من در همين حال برسد و من بميرم، در حال عبادت و انجام وظيفه از دنيا رفته‏ام، زيرا اين كار عين طاعت و بندگى خداست. خيال كرده‏اى كه عبادت منحصر به ذكر و نماز و دعاست. زندگى و خرج دارم. اگر كار نكنم و زحمت نكشم، بايد دست حاجت به سوى تو و امثال تو دراز كنم. من در طلب رزق مى‏روم كه احتياج خود را از كس و ناكس سلب نكنم. وقتى بايد از فرا رسيدن مرگ ترسان باشم كه در حال معصيت و خلافكارى و تخلف از فرمان الهى باشم، نه در چنين حالى كه در حال اطاعت امر حق هستم كه مرا موظف كرده بار دوش ديگران نباشم و رزق خود را خودم تحصيل كنم.(1)
پی نوشت :
1 . مجموعه‏آثار استاد مطهری، ج‏18، ص 237، قم ، صدرا .