با سلام و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز
موسيقي از نظر شرعي بر دو قسم است:
1 ـ موسيقى که به نظر عرف مردم، مطرب، و متناسب با مجالس لهو و لعب و عياشي وعيش و نوش باشد،
2 ـ موسيقى غير مطرب و معمولى كه انسان را به هيجان شهوى وادار نمي‌كند.
اگر اين آهنگ ها (رپ و ديگر انواع موسيقي) مطرب و متناسب با مجالس لهو و لعب باشد، گناه و گوش دادن به آن حرام است . اگر در نظر عرف ، مطرب و متناسب با مجالس لهو و لعب نباشد، در صورتي كه با آلات لهو و لعب مانند تار ، سنتور و پيانو باشد، احتياط واجب ترك استماع آن است، ولي اگر با ابزار مشترك ( كه ويژه لهو و لعب نيست) باشد، اشکال ندارد. (1)
البته اگر موسيقي مشکوک باشد که آيا ازقسم حرام است يا از قسم حلال؛ گوش دادن به اين موسيقي مشکوک هم اشکال ندارد ، گرچه خوب است که انسان احتياط کند.
اما دليل حرام بودن موسيقي هاي لهوي و آوازه خواني آن است که موسيقي هاي لهوي ضررهاي فراواني‌دارد، از جمله:
1ـ ضعف‌اعصاب و اختلال‌حواس:
موسيقي به ويژه آهنگ هاي‌حساس آن تحريکاتي در اعصاب"سمپاتيک" و "پارا سمپاتيک" به وجود مي‌آورد. در نتيجه تعادل اين اعصاب به هم مي خورد . انسان دچار ضعف اعصاب مي‌گردد: دکتر« دلف‌آدلر» پرفسور دانشگاه کلمبيا مي‌گويد:
بهترين و دلکش‌ترين نواهاي موسيقي شوم ترين آثار را روي سلسله اعصاب انسان باقي مي‌گذارد. اصولاً شنيدن موسيقي و کنسرت در اعصاب يک نوع اثر تخديري ايجاد مي‌کند که نجات از آن مشکل است.
2- ضرر هاي اخلاقي:
مجالس موسيقي از نظر زيان‌هاي فردي و اجتماعي، باعث گناهان فراوان مي‌شود. موسيقي سهم بزرگي در به وجود آوردن ناپسندي ها و پليدي‌ها دارد. نغمات موسيقي اجتماع را به فساد و انحراف مي‌کشاند. موسيقي مخصوصاً در محافل‌مختلط و به ويژه در صورتي که خواننده زن باشد، مهيّج شهوت و هوس است. باعث شهوت راني و عشق بازي و اعتياد به آن مي‌شود . جامعه را دچار گناه و لغزش‌هاي فراوان مي‌کند.
3 ـ بزرگ ترين ضرر موسيقي‌هاي مبتذل و لهوي دوري از خدا است.
سعادت ياد خدا است که ماية‌حيات و اطمينان قلب مي‌شود. کارهاي‌غفلت آور در اسلام ناروا قلمداد شده و موسيقي و غنا و رقص و مجالس لهو و لعب نقش مؤثري در غفلت از خدا دارد.
اسلام چيزي را بدون جهت حرام نمي‌کند . آن نوع موسيقي چون از جهات مختلف زيان بخش‌است، در اسلام تحريم شده است.
مسعده بن زياد مي‌گويد: در خدمت امام ششم بودم که شخصي گفت: در همسايگي من کساني هستند که کنيزهاي آوازه خوان‌و موسيقي دان دارند . گاه و بيگاه مي‌خوانند و مي‌نوازند. گاهي که‌براي کاري به طرف ديوار خانه‌آنان‌مي روم، اندکي توقف مي‌کنم تا آواز آن‌ها را بهتر و بيش تر بشنوم! حضرت‌فرمود: ديگر اين‌کار را تکرار مکن.(2)
پيامبر(ص) فرمود: " خدا مرا به رسالت بر انگيخته است تا براي مردم‌جهان رحمت باشم . آنان را به سوي سعادت راهنمايي کنم. خدا فرمان داده که آلات موسيقي را محو کنم و کارهاي جاهليّت را براندازم.(3)
اگر انسان خود را در وادي موسيقي‌هاي مهيّج و مطرب و رقص و پاي‌کوبي بياندازد، کم‌کم از خوبان و خوبي‌ها فاصله مي‌گيرد.
از تلاوت قرآن، رفتن به‌مساجد، خواندن نماز و دوستان صالح فاصله مي‌گيرد، به حدّي مي‌رسد که اصلاً از خوبي‌ها بدش مي‌آيد . بد و بدي‌ها را دوست مي‌دارد . همواره با آن‌ها همراه مي‌شود.
بدترين آثار منفي خانوادگي موسيقي که تجربه آن را نيز ثابت کرده، آن است که غيرت ناموسي را در مردان و عفت و حيا را در زنان از بين مي برد.
پي نوشت ها:
1. سايت آيت الله وحيد خراساني سوال 263.
2. وسائل‌الشيعه، ج2، ص957.
3. بيست‌پاسخ، مؤسسة در راه‌حق، ص191، به‌نقل از مستدرک الوسائل، ج2، ص458.
