آیا فکر گناه، گناه است؟

‏فکر گناه، گناه نیست. تا وقتى که انسان خود را به گناه آلوده نکند، حتى اگر مقدمات آن را فراهم کرده باشد، گناهى در نامه او ثبت نمى‏شود اما فکر واندیشه گناه، پاکى و صفاى قلب را از بین مى برد و انسان را به ارتکاب آن وا مى دارد. حضرت على(ع) فرمود: «من کثر فکره فى المعاصى دعته إلیها؛(1) کسى که در مورد گناهان زیاد فکر کند، گناهان او را به سوى خود مى کشند».
نیز فرمود: «خوض النّاس فى شى‏ءٍ مقدّمة الکائن؛(2) فرو رفتن و تفکّر در مورد چیزى، سرآغاز وجود و پیدایش آن چیز است».
از این رو حضرت مسیح به پیروان خود فرمود: «موسى بن عمران به شما دستور داد زنا نکنید، اما من به شما سفارش مى کنم فکرزنا را هم نکنید، زیرا کسى که به زنا بیاندیشد، مانند کسى است که در اتاق زیبا و رنگ آمیرى شده‏اى، آتش روشن کند. در این صورت هر چند ممکن است خانه در آتش نسوزد، لکن دست کم دود آن را سیاه و خراب مى کند».(3)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پى نوشت‏ها:
1. غررالحکم،ج5ص321.
2. از غررالحکمج3ص451.
3. بحارالانوار، ج 14، ص 331.