پاسخ ارائه شده به سؤالِ یک پرسشگر با مشخصات خاص است. در صورتی که سؤال یا ابهامی برای شما ایجاد شده از طریق درگاه های پاسخگویی پیگیری فرمائید.
سند و منبع این دو حدیث در كجاست و از كیست؟
منابع این حدیث: مستدرك الوسایل و بحارالانوار و طب النبی است. ولی اسناد روایت نیامده است.

سند و منبع این دو حدیث در كجاست و از كیست؟ «النظافه من الایمان؛ لا یرد الاحسان الا الحمار»

حدیث اول:

وَ قَالَ (ص) تَخَلَّلُوا فَإِنَّهُ مِنَ النَّظَافَةِ وَ النَّظَافَةُ مِنَ الْإِيمَانِ وَ الْإِيمَانُ مَعَ صَاحِبِهِ فِي الْجَنَّة ؛ (1 ) خلال كنيد كه آن از نظافت است و نظافت از ايمان است و ايمان با صاحب خود در بهشت است.   

منابع این حدیث: مستدرك الوسایل و بحارالانوار و طب النبی است. ولی اسناد روایت نیامده است.                   

حدیث دوم:

ترجمه جمله ای را كه گفتید این است كه احسان و نیكی را رد نمی كند مگر الاغ ،خود این حدیث در روایات وجود ندارد. ولی مضمون این حدیث در روایات آمده است كه به یك نمونه اشاره می كنیم:

ِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ دَخَلَ رَجُلَانِ عَلَي أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَأَلْقَي لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا وِسَادَةً فَقَعَدَ عَلَيْهَا أَحَدُهُمَا وَ أَبَي الْآخَرُ فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع اقْعُدْ عَلَيْهَا فَإِنَّهُ لَا يَأْبَي الْكَرَامَةَ إِلَّا حِمَارٌ ثُمَّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا أَتَاكُمْ كَرِيمُ قَوْمٍ فَأَكْرِمُوه؛(2 ) حضرت صادق(ع)فرمود: دو نفر مرد بر حضرت امير المؤمنين(ع) وارد شدند پس آن حضرت براي هر كدام از آنها توشكي انداخت، يكي از آن دو روي آن نشست و ديگري خودداري كرد، امير المؤمنين به او فرمود: بر آن بنشين. زيرا از پذيرفتن احترام خودداري نكند جز الاغ، سپس فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: هر گاه بزرگوار قومي بر شما رسيد او را گرامي داريد.

پی نوشت:

1. محدث نوری، مستدرك‏الوسائل، موسسه آل البیت قم،  1408ق، 16،ج 16 ،ص316.

 ؛ علامه مجلسی،بحارالأنوار، باب 89نوادر،موسسه الوفاء ، بیروت، 1404ق،ج59 ،ص  291 .  

 ؛ ابو العباس مستغفري‏، طب النبي،ناشر انتشارات رضي ،‏قم،‏ 1362 ش‏،نوبت اول‏،ص 21.

2.كلینی كافی، ترجمه مصطفوی، ناشر كتاب فروشي علميه اسلامي‏ تهران‏،نوبت  اول‏ ، ج‏4، ص 480.